လူမႈဆိုင္ရာက်င့္၀တ္မ်ား

                             

                                     အေလးအျမတ္ျပဳရမည့္အရပ္ ၆-မ်က္ႏွာ

                                       အေရွ႕ မိဘ ၊ေတာင္မွ ဆရာ၊ ေနာက္မွာ မယား၊

                                  ေျမာက္ကား မိတ္ေဆြ၊ ေအာက္ေျခကၽြန္မွတ္၊ ထက္ရပ္

                                        သံဃာ၊ မွတ္သားပါ ၊ေျခာက္ျဖာ  တံခါးေပါက္။

                                                  သားသမီးက်င့္၀တ္ ၅-ပါး

                                     ေကၽြးေမြးမပ်က္၊ ေဆာင္ရြက္စီမံ၊ ေမြခံထိုက္ေစ၊

                                        လွဴမွ်ေ၀၍၊ ေစာင့္ေလမ်ိဳးႏြယ္၊ ၀တ္ငါးသြယ္၊ က်င့္ဖြယ္

                                                သားတို႕တာ(က်င့္ဖြယ္သမီးတို႔တာ)။

                                                      မိဘက်င့္၀တ္ ၅-ပါး

                               မေကာင္း ျမစ္ထာ၊ ေကာင္းရာညႊန္လတ္၊ အတတ္သင္ေစ၊

             ေပးေ၀ႏွီးရင္း၊ထိမ္းျမားျခင္းလွ်င္၊၀တ္ငါးအင္၊                                                                                                                      ဖခင္မယ္တို႕တာ။

                                            (ျမစ္ထာ=မေကာင္းမႈကိုသြန္သင္ဆံုးမသည္)

                                                      တပည့္က်င့္၀တ္ ၅-ပါး

                                     ညီညာထၾကြ ၊ ဆံုးမ နာယူ၊ လာမူၾ ကိဳဆီး၊

                                         ထံနီး လုပ္ေကၽြး၊သင္ေတြး အံရြတ္၊ တပည့္၀တ္၊

                                                           မခၽြတ္ငါးခုသာ။

                                                    

                                        ဆရာ့က်င့္၀တ္ ၅-ပါး

                                 အတတ္လည္းသင္၊ ပဲ့ျပင္ဆံုးမ၊ သိပၸမခ်န္၊

                                       ေဘးရန္ဆီးကာ၊ သင့္ရာအပ္ပို႕၊ ဆရာတို႕

                                                  က်င့္ဖို႕၀တ္ငါးျဖာ။

                                                      လင့္က်င့္၀တ္ ၅-ပါး

                                    မထီမဲ့ကင္း၊ အပ္ႏွင္းဥစၥာ၊ မိစာၦမမွား၊

                                            ၀တ္စားဆင္ယင္၊ ျမတ္ႏိုးၾကင္၊

                                                     ငါးအင္လင့္က်င့္ရာ။

                                                   မယားက်င့္၀တ္-၅ပါး

                              အိမ္တြင္းမႈလုပ္၊ သိမ္းထုပ္ေသခ်ာ၊ မိစာၦၾကဥ္ေရွာင္၊

                                        ေလ်ာ္ေအာင္ျဖန္႔ခ်ီ၊ ပ်င္းရိမမူ၊ ၀တ္ငါးဆူ၊

                                                     အိမ္သူက်င့္အပ္စြာ။

                                                     မိတ္ေဆြက်င့္၀တ္ ၅-ပါး

                             ေပးကမ္းခ်ီးျမွင့္၊ ကိုယ္ႏွင့္ယွဥ္ထား၊ စီးပြားေဆာင္ရြက္၊

                                        ႏႈတ္ျမြက္ခ်ဳိသာ၊ သစၥာမွန္ေစ၊ ၀တ္ငါးေထြ၊

                                                   က်င့္ေလမိတ္သဟာ။

           

                                                   

                                           အလုပ္ရွင္ (အရွင္) က်င့္၀တ္-၅ပါး

                               ၀စြာေကၽြးေမြး၊ ျပဳေရးစီရင္၊ နာလွ်င္ကုေစ၊

                                         ငွေ၀ရသာ၊ အခါကိုလႊတ္၊ အရွင့္၀တ္၊

                                                        မခၽြတ္ငါးခုသာ။

                                              အလုပ္သမား (ကၽြန္) က်င့္၀တ္-၅ပါး

                               အိပ္ေသာ္ေနာက္က်၊ ထေသာ္ကားေရွး ေပးမွယူအပ္၊

                                     ေစ့စပ္ေဆာင္ရြက္၊ ေက်းဇူးျမြက္၊ ငါးခုလုပ္သား၀တ္။

                                                    ဒါယကာက်င့္၀တ္ ၅-ပါး

                                 ေမတၱာစိတ္သက္၊ ေဆာင္ရြက္ခ်စ္ခင္၊ ခင္မင္ႏႈတ္ခ်ိဳ၊

                                         လိုလွ်င္ဖိတ္ထား၊ တတ္အားလွဴေစ၊ ၀တ္ငါးေထြ၊

                                                              ျပဳေလဒါယကာ။

                                                        ရဟန္းက်င့္၀တ္ ၅-ပါး

                               မေကာင္းျမစ္ထာ၊ ေကာင္းရာညႊန္လစ္ ၊ အသစ္ေဟာက်ဴး

                                       နာဖူးထပ္မံ၊ နတ္ထံတင္ရာ၊ ေမတၱာလည္းျပဳ၊ ရဟန္းမႈ၊

                                                        ေျခာက္ခုလြန္ေသခ်ာ။

အေရးၾကီးေသာအသိပညာ

 ဟိုးေရွးေရွးတုန္းကဂ်ပန္ျပည္မွာဓားသိုင္းပညာကိုကၽြမ္းကၽြမ္းက်င္က်င္တတ္ေျမာက္တဲ့ဓားသိုင္းဆရာၾကီးတစ္ဦးရွိခဲ့တယ္။ဓားသိုင္းဆရာၾကီးမွာသားသံုးေရာက္လည္းရွိတယ္။ဓားသုိင္းဆရာၾကီးကသူ႕သား၃ေယာက္ကိုသူ႕လိုပဲသိုင္းပညာကိုကၽြမ္းကၽြမ္းက်င္က်င္တတ္ေျမာက္ေအာင္ႏွစ္ရွည္လမ်ားၾကာေအာင္စနစ္တက်သင္ၾကားေပးခဲ့တယ္။ဒီလိုနဲ႕သားေတြကိ္ု ႏွစ္ရွည္လမ်ားၾကာေအာင္ သင္ၾကားေပးျပီးတဲ့ေနာက္ ဖခင္သိုင္းဆရာၾကီးက သားသံုးေယာက္၏ အရည္အခ်င္းကို စစ္ေဆးၾကည့္လိုေသာ ဆႏၵေတြျဖစ္ေပၚလာတယ္။

ထို႕ေၾကာင့္သိုင္းဆရာၾကီးကအေ၀းေရာက္ေနေသာသားသံုေယာက္ထံသို႕“မည္သည့္ေန႕၊မည္သည့္အခ်ိန္၊မည္သည့္ေနရာတြင္တပည့္မ်ားစံုညီစြာတက္ေရာက္ရမည့္အစည္းအေ၀းရွိေၾကာင္း၊ထိုအစည္းအေ၀းကိုသားသံုးေယာက္လံုး မပ်က္မကြက္တက္ေရာက္ ရမည္ျဖစ္ေၾကာင္း” အေၾကာင္းၾကားလိုက္သည္။

အစည္းအေ၀းခန္းမထဲသို႕၀င္လာမည့္သားမ်ားကိုစမ္းသပ္ရန္အတြက္ဖခင္သိုင္းဆရာၾကီးကအစီအစဥ္တစ္ခုလုပ္ထားသည္။အစည္းအေ၀းခန္းမထဲသို႕၀င္မည့္တံခါးကိုမပြင့္တစ္ပြင့္ဟထားျပီးထိုတံခါး၏အထက္ေဘာင္ေပၚ၌ေရအျပည့္ျဖည့္ထားေသာေရအိုးတစ္လံုးကိုတင္ထားခဲ့တယ္။အကယ္၍တံခါးကိုတြန္းဖြင့္၀င္လိုက္ရင္၀င္လာသူအေပၚ ေရအိုးက်လာေစရန္စီစဥ္ထားျခင္းျဖစ္္သည္။

သတ္မွတ္ထားေသာရက္၌အစီးအေ၀းတက္ရန္ပထမဆံုးေရာက္လာသူမွာအၾကီးဆံုးသားျဖစ္သည္။အစည္းအေ၀း၀င္ေပါက္တံခါးမပြင့္တပြင့္တတျဖစ္ေနသည္ကိုသူသတိထားမိသည္။”အစည္းအေ၀း၀င္ေပါက္တံခါးကိုဖြင့္မည္ဆိုလွ်င္လည္းအျပည့္အစံုဖြင့္ဖြင့္ထားရမည္။ပိတ္မည္ဆိုလည္းလံုး၀ပိတ္ထားရမည္။အခုပအဘယ္ေၾကာင့္မပြင့္တပြင့္ျဖစ္ေနသနည္း”ဟုသားၾကီးကေတြးရင္း သတိျဖင့္စူးစမ္းေလ့လာၾကည့္ေသာအခါ တံခါးကိုအမွတ္တမဲ့ တြန္း၀င္လွ်င္၀င္လာသူအေပၚေရအိုးက်လာေအာင္တမင္ဖန္တီးထားသည္ကိုေတြ႕ရသည္။သားၾကီးသည္ေရအိုးကိုမက်ေအာင္ထိန္းျပီးတံခါးကိုဖြင့္၊အတြင္းကို၀င္၊ေရအိုးကိုမူလအေနအထားအတိုင္းျပန္ထားျပီးေနာက္အစည္းအေ၀းခန္းမထဲသို႕ေအးေဆးေလွ်ာက္သြားသည္။

မၾကာမီဒုတိယသားလတ္သည္လည္းအစည္းအေ၀းရွိရာခန္းမသို႕ေလွ်ာက္လာသည္။အစည္းအေ၀းခန္းမ၀င္ေပါက္တံခါးဟတတျဖစ္ေနသည္ကိုသူျမင္သည္။သို႕ရာတြင္တံခါးကိုအမွတ္တမဲ့တြန္းဖြင့္လိုက္သည္။အေပၚကေရအိုးသည္ရုတ္ျခည္းက်လာသည္။ထိတ္လန္႔သြားေသာ္လည္းတတ္ကၽြမ္းသမွ်လွ်င္ျမန္မႈတို႔ကိုအသံုးျပဳ၍ေရအိုးကိုဆီးဖမ္းႏိုင္လိုက္္သည္။သားလတ္သည္လည္းေရအိုးႏွင့္တံခါးကိုမူလအတိုင္းျပန္ထားခဲ့ျပီးေနာက္အစည္းအေ၀းခန္းမထဲသို႕ဣေျႏၵမပ်က္ေလွ်ာက္သြားသည္။

အစည္းအေ၀းခန္းမသို႕ေနာက္ဆံုးေရာက္လာသူမွာအငယ္ဆံုးသားဓားသမားျဖစ္သည္။သူသည္ရႊင္ရႊင္ပ်ပ်သြက္သြက္လက္လက္ႏွင့္ေလွ်ာက္လာရင္းအစည္းအေ၀းခန္းမ၀င္ေပါက္တံခါးကိုေဆာင့္တြန္းဖြင့္လိုက္သည္။အေပၚကေရအိုးသည္ကၽြမ္းျပန္၍က်လာသည္။သားအငယ္ဓားသမားသည္က်လာေသာေရအိုးကိုရန္သူအမွတ္ျဖင့္ဓားကိုဆြဲထုတ္ျပီးလွ်ပ္ျပက္သကဲ့သို႕ခုတ္လိုက္ပိုင္းလိုက္သည္။ေရအိုးသည္လည္းၾကမြလြင့္က်ဲသြား၍သူ႕တစ္ကိုယ္လံုးလည္းေရေတြရႊဲရႊဲစိုသြားသည္။သားငယ္ဓားသမားသည္ရႊဲရႊဲစိုေနေသာအ၀တ္ျဖင့္ပင္အစည္းအေ၀းကိုတက္ရေတာ့သည္။

ဖခင္သိုင္းဆရာၾကီးကသားအလတ္ႏွင့္သားအငယ္ကိုအရည္အခ်င္းမျပည့္၀သူျဖစ္ေၾကာင္းပရိသတ္ေရွ႕မွာတင္ျပစ္တင္ေျဟဆိုသည္။သားအၾကီးကေတာ့ေက်နပ္ဖြယ္အရည္အခ်င္းရွိေၾကာင္းဂုဏ္ျပဳေျဟဆိုသည္။ထို႕ေနာက္ဖခင္သိုင္းဆရာၾကီးက“အတတ္ပညာထက္အေျခအေနေတြကိုခ်င့္ခ်ိန္သံုးသပ္ႏိုင္တဲ့အသိအျမင္ကပိုျပီးအေရးၾကီးတာမ်ိဳးေတြရွိတယ္။သားၾကီးဓားသမားဟာအေျခအေနေတြကိုသံုးသပ္ႏိုင္တဲ့အသိအျမင္ရွိလို႕သားငယ္လိုတပင္တပန္းနဲ႕ေရအိုးကိုရန္သူထင္ျပီးခုတ္ပိုင္းရတာမ်ိဳးေတြ၊သားလတ္လိုအထိတ္တလန္႔ဆီးဖမ္၊ျပန္တင္ေနရတာမ်ိဳးေတြလုပ္ေနစရာမလိုပဲအစည္းအေ၀းကိုေအးေအးေဆးေဆးတက္ေရာက္လာခဲ့တယ္။ဒါေၾကာင့္အတတ္ပညာထက္အသိပညာကပိုျပီးေနရာမ်ားစြာအေးၾကီးတယ္ဆိုတာကိုသတိျပဳေစခ်င္တယ္”ဟုေျဟရင္းအစည္းအေ၀းကိုရုပ္သိမ္းလိုက္ပါသည္ဟုဆိုပါသည္။

အထက္ပါပံုျပင္ေလးထဲကဓားသိုင္းဆရာၾကီးေျဟတဲ့စကားအရဆိုရင္လူုမႈျပႆနာေတြကိုေျဖရွင္းတဲ့အခါမွာလည္းအေျခအေနေတြကိုသံုးသပ္ႏိုင္တဲ့အသိအျမင္ရွိရင္လူမႈအနိ႒ာရံုေတြမျဖစ္ေပၚဘဲေျပေျပလည္လည္ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္ျဖစ္ႏိုင္တယ္ ဟုမွတ္ခ်က္ခ်လို႕ရပါတယ္။

စာဖတ္သူအေပါင္းကိုဤပံုျပင္ေလးထဲကအတိုင္းသားၾကီးဓားသမားကဲ့သို႔အသိပညာ၊အတတ္ပညာႏွစ္ခုလံုးျပည့္စံုႏိုင္သူျဖစ္ပါေစလို႕ဆုမြန္ေကာင္းပို႕သရင္းနိဂုံးခ်ဳပ္ပါတယ္။ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ၾကပါေစ………..

ေနာင္တ ဆယ္မ်ိဳး

၁။ အခ်ိန္ရွိခိုက္ ငယ္စဥ္က ပညာမသင္မိခဲ့ေလၿခင္း၊

၂။ ဥစၥာမစုေဆာင္းမိခဲ့ေလၿခင္း၊

၃။ သူတစ္ပါး၏ အခ်စ္ကို ဖ်က္ဆီးမိခဲ့ေလၿခင္း၊

၄။ သူတစ္ပါးအသက္ကို သတ္မိခဲ့ေလၿခင္း၊

၅။ သူတစ္ပါးသားမယားကို ၿပစ္မွားမိခဲ့ေလၿခင္း၊

၆။ ဥစၥာပစၥည္းရွိလ်က္ မလွဴမိခဲ့ေလျခင္း၊

၇။ ဆံုးမစကားကို နားမေထာင္မိခဲ့ေလျခင္း၊

၈။ မိဘကို မလုပ္ေကြၽးမိခဲ့ေလျခင္း၊

၉။ ပညာရွိထံနည္းခံ၍ မသင္ၾကားမိခဲ့ေလျခင္း၊

၁၀။ ျမတ္ေသာအက်င့္ကို မက်င့္မိခဲ့ေလျခင္း။

လူေတာ္လူေမာ္ေတြအျမဲတေစလက္ကုိင္ ထားတတ္တဲ့အမူအက်င့္(၁၀)မ်ိဳး

၁။ မိတ္ဖြဲ႔တယ္၊ သူငယ္ခ်င္း အေပါင္းအသင္း စုေဆာင္းတယ္

သူငယ္ခ်င္းေတြအၾကား ယံုၾကည္စြာ တည္ေဆာက္ထားတဲ့ ရင္းႏွီးခင္မင္မႈမ်ဳိးဟာ
ဘဝတစ္သက္တာ အတြက္ အေကာင္းဆံုး အေႏြးထည္ပါပဲ။ အဲဒါဟာ သင့္ရဲ့ စာရိတၱနဲ႔
စိတ္ေနစိတ္ထားအေပၚမွာ မူတည္ၿပီး ျဖစ္တည္လာတဲ့အတြက္ တန္ဖိုးထားပါ။
သူငယ္ခ်င္းေတြကိုလည္း ေငြစုသလိုပဲ စုေဆာင္းတတ္ရမယ္၊ အခုခ်ိန္မွာ
သူငယ္ခ်င္း ဘယ္ႏွေယာက္မွ မရွိေသးပဲ ခ်ဳိ႔တဲ့ေနရင္လည္း စိတ္မပူပါနဲ႔၊
ျဖဴစင္တဲ့စိတ္ထားနဲ႔ စိတ္ပါလက္ပါ မိတ္ဖြဲ႔မယ္ဆိုရင္ အခါမေႏွာင္းေသးပါဘူး။

၂။ လက္လႊတ္ႏိုင္ေအာင္(ဥပကၡာျပဳတတ္ေအာင္) ႀကိဳးစားတယ္

ဒီအသက္အရြယ္ ေရာက္ေနမွေတာ့ ကေလးဆန္ခြင့္ မရွိေတာ့ဘူး။ ဘဝမွာ
ႀကံဳရဆံုရတတ္တဲ့ တခ်ဳိ႔ေသာ ခ်စ္ျခင္းေတြ၊ ဖူးစာေတြ၊ စိတ္ပိုင္း
႐ုပ္ပိုင္း ေမြ႔ေလ်ာ္ရာေတြ တစံုတရာကို အခြင့္ေပးတုန္း အရမယူႏိုင္ခဲ့ရင္
လက္လႊတ္လိုက္ၿပီး ကိုယ့္ကိုကိုယ္ တာထြက္မွတ္ အသစ္တစ္ခု ျပန္ေပးပါ။
မိမိကိုယ္ကို ယံုၾကည္မႈ ရွိေနသ၍ အင္အားရွိေနမယ္၊ ထို႔အတူ အားထုတ္မႈ
ရွိေနသ၍ ေအာင္ျမင္ျခင္း ရွိေနမွာပဲ။


၃။၊ ဂ႐ုဏာစိတ္ထားတယ္

တတ္စြမ္းသ၍ ကိုယ့္ထက္ ဆင္းရဲ၊ ခက္ခဲသူေတြကို မိခင္ေလာကႀကီးရဲ့
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေရာင္ျခည္နဲ႔ အလွတရားေတြကို ခံစားႏိုင္ေအာင္ ႀကံေဆာင္ရမယ္။
ဒီလို အျပဳအမူမ်ဳိးဟာ ပ်ဳိးႀကဲေနတာနဲ႔ အတူတူပဲ၊ တခ်ိန္ခ်ိန္မွာ
လူ႔သဘာဝရဲ့ အလွပဆံုး အသီးအႏွံေတြအျဖစ္ ရိတ္သိမ္းရလိမ့္မယ္။


၄။ ဂီတနဲ႔ အကြၽမ္းတဝင္ျဖစ္ေအာင္ေနတယ္

ဂီတတူရိယာ တမ်ဳိးမ်ဳိးကို သင္ယူ/နားလည္ ေနရမယ္၊ ဂီတဟာ လူ႔စိတ္ကို
လန္းဆန္းေစတဲ့အျပင္ မွတ္ဥာဏ္နဲ႔ စိတ္ကူးစိတ္သန္းေတြကို ႏႈိးဆြေပးတယ္၊
ထင္မွတ္မထားတဲ့ တည္ၿငိမ္မႈေတြကို ေဆာင္ၾကဥ္း ေပးႏိုင္တယ္။ ေနာက္ၿပီး
ဓာတ္ပံုပညာ၊ ပစၥည္းစုေဆာင္းျခင္း စတဲ့ ဝါသနာေတြဟာလည္း အသြင္မတူတဲ့
သာယာစိုေျပမႈကို ေပးစြမ္းႏိုင္တယ္။


၅။ ဒုကၡ ၂ မ်ဳိးကို ေဝးေဝးေရွာင္တယ္

ဒီေလာကႀကီးမွာ ဒုကၡ ၂ မ်ဳိး အၿမဲေတြ႔ရတယ္၊ တမ်ဳိးက လိုတာမရတဲ့ ဒုကၡ၊
ေနာက္တမ်ဳိးက အစြဲအလန္း ႀကီးတဲ့ဒုကၡ။ ပထမဒုကၡျဖစ္တဲ့ လိုခ်င္တာမရခဲ့ရင္
အဲသလို ျဖစ္စဥ္ကို ေလာင္းကစား တစ္ခုလို႔ပဲ သေဘာထားလုိက္ပါ၊ အစြမ္းကုန္
ႀကိဳးစားလုပ္ခဲ့ၿပီး ရလာခဲ့ရင္ျဖစ္ျဖစ္၊ မရခဲ့ရင္ပဲျဖစ္ျဖစ္ အတြင္းစိတ္က
ပံုမွန္အတိုင္းပဲ ရွိေနသင့္တယ္၊ ကံေကာင္းတာက ဒီအသက္အရြယ္နဲ႔ တစ္ က
ျပန္စဖို႔ အရင္းအႏွီး ရွိေနေသးတယ္ ဆိုတာပဲ။ ဒုတိယဒုကၡကေတာ့
အဆံုးရြားဆိုးဒုကၡပဲ ျဖစ္လိမ့္မယ္၊ အခုထိ အဲလို အစြဲအလန္းမ်ဳိး
ရွိေနေသးရင္ အျမန္ဆံုး ေမာင္းထုတ္ပစ္ပါ။

၆။၊ ခံႏိုင္ရည္ရွိေအာင္ ႀကိဳးစားတယ္

တခ်ဳိ႔အျဖစ္အပ်က္ေတြဟာ မသိမသာ ေမ့ပစ္ဖို႔ပဲ၊ ေနာင္တႀကိမ္ ထပ္ႀကံဳလာတဲ့အခါ
အသိဥာဏ္လည္း လိုက္ၿပီး တိုးပြားလာမယ္။ တခ်ဳိ႔ ဝမ္းနည္းစရာ၊ စိတ္ညစ္ညဴးစရာ
ကိစၥေတြက်ေတာ့ အံႀကိတ္ၿပီး ေတာင့္ခံဖို႔ပဲ၊ တႀကိမ္တခါ ႀကံဳဖူးၿပီးတိုင္း
ဘဝႀကီးက ပိုၿပီး ျပည့္စံုလာမွာပဲ။ ဒီအသက္အရြယ္ ေရာက္မွေတာ့
ကေလးဘဝတုန္းကလို ေအာ္ႀကီးဟစ္က်ယ္နဲ႔ ရွဳိက္ႀကီးတငင္ ငိုေနဖို႔
မသင့္ေတာ့ဘူး။

၇။ အၿမဲတေစ ေက်းဇူးသိတတ္တဲ့စိတ္ထားတယ္

အသုဘတစ္ခုကို သြားၿပီးျပန္လာတဲ့အခါ စိတ္ထဲမွာ သံေဝဂ ရေနတတ္မယ္၊
အျပင္းဖ်ားၿပီး ျပန္ေကာင္း လာတဲ့အခါ အသက္ကို ပိုၿပီး တန္ဖိုးထားလာတတ္မယ္။
ဆိုလိုတာက ကိုယ့္အေပၚ က်ေရာက္ေနတဲ့ ေက်းဇူးတရားကို အစဥ္အၿမဲ
အမွတ္ရေနရမယ္၊ ေက်းဇူးသိတဲ့စိတ္ဟာ ပတ္ဝန္းက်င္ကို ပိုၿပီး
တန္ဖိုးထားတတ္ေစ႐ုံတင္ မကပဲ ေလာဘ ေဒါသ ေမာဟ မီးလွ်ံေတြကို
ခ်ဳပ္ၿငိမ္းေစႏိုင္တယ္။ တကယ္တမ္းက်ေတာ့ ၾကည္ႏူးခ်မ္းေျမ့ျခင္းက အဲဒီက
ျမစ္ဖ်ားခံတာပဲ။

၈။၊ အလုပ္အေပၚ သံေယာဇဥ္အရမ္းရွိတယ္

အလုပ္ဆိုတာ လက္ဖက္ရည္ေသာက္တာ၊ အာလူးဖုတ္တာလိုမ်ဳိး စိတ္လက္ေပါ႔ပါးမႈ
မေပးႏိုင္ေပမယ့္ သူဟာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ့ ဥာဏ္ရည္ဥာဏ္ေသြးနဲ႔ အစြမ္းအစကို
စမ္းသပ္ေနတဲ့ အရာတစ္ခုပဲ။ အဲဒီက တဆင့္ တန္ဖိုးနဲ႔ ေအာင္ျမင္ျခင္းကို
နားလည္ေစတာပဲ။ သူ႔ကို ပံုေအာၿပီးခ်စ္လိုက္ပါ၊ အနည္းဆံုး သူ႔ေၾကာင့္မို႔သာ
ကြၽန္ေတာ္တို႔ ဘဝတစ္ခုလံုးရဲ့ အစိတ္အပိုင္း ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ
လုပ္စရာရွိေနၿပီး၊ စားစရာလည္း ရွိေနတာပါ။

၉။၊ ေလ့လာသင္ယူရာမွာ ဇြဲနပဲႀကီးတယ္

စာဖတ္ျခင္းနဲ႔ သင္ယူျခင္းဟာ အသိဥာဏ္နဲ႔ စကားစျမည္ ေျပာေနတာပါပဲ၊
ႏွစ္တိုင္း အနည္းဆံုး စာအုပ္ေရ ၅၀ ဖတ္ရမယ္။ စာဖတ္ျခင္းဟာ မွတ္ဥာဏ္နဲ႔
ခံစားနားလည္ႏိုင္စြမ္းကို ထိန္းထားႏိုင္႐ုံမက စာဖတ္သူမွာ
ဆြဲေဆာင္မႈရွိတဲ့ သံလိုက္ဓာတ္တမ်ဳိး ရွိေနေစတယ္။ ဒါဟာလည္း yoga
သင္တန္းတို႔၊ ဗ်ဴတီပါလာတို႔က မေပးႏိုင္တဲ့ အရာပါ။

၁၀။၊ အားကစားကို ခံုမင္ႏွစ္ၿခိဳက္တယ္

အခ်ိန္ကို မွန္ကန္စြာ စီမံခန္႔ခြဲၿပီး အားကစားလုပ္တယ္၊ သဘာဝကို ခံစားတယ္။
အက်ဳိးေက်းဇူးက ပ်င္းရိျခင္းေၾကာင့္ ကိုယ္အေလးခ်ိန္ တက္မလာေတာ့ဘူး၊
႐ုပ္ရည္ကလည္း ဇရာဖိစီးမႈေၾကာင့္ ယိုယြင္း မသြားေတာ့ဘူး၊ အတိုင္းအတာ
တစ္ခုထိ ႏုပ်ဳိျခင္း၊ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းနဲ႔ က်န္းမာျခင္းကို
ထိန္းထားႏိုင္လိမ့္မယ္။

၀မ္းေျမာက္ဖြယ္ရာပရဟိတ အလွဴေလး

ဂုဏ္ေဖာ္ျပီးၾကြား၀ါလိုတဲ့ဆႏၵျဖင့္ ေဖာ္ျပျခင္းမဟုတ္ပါ။ ၾကည့္ရႈသူအေပါင္း ႏွင့္ နတ္လူအေပါင္းသာဓုေခၚေစႏိုင္ရန္ေဖာ္ျပျခင္းျဖစ္ပါသည္။

တကယ္ခ်စ္ရဲ႕လား (ပရဟိတေဆာင္းပါး)

                                                                                       
ေလာကတြင္ လူသားမ်ားအသံုးျပဳမ်ားေသာ စကားလံုးတစ္ခု ရွိပါသည္။ ထုိစကားလံုးမွာ တကယ္ခ်စ္ရဲ႕လားဆုိသည့္စကားပင္ ျဖစ္ပါသည္။ ဒီစကားလံုးကုိ အမ်ားသူငွာေျပာေနၾကေသာ္လည္း မိမိကုိယ္ကုိ ေမးရမွာလား သူတစ္ပါးကုိေမးရမဲ့စကားလားဆုိတာ နားလည္သူက နည္းပါးမည္ ထင္ပါသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္လည္း တကယ္ခ်စ္ရဲ႕လားဟု သူတစ္ပါးကုိပဲ ေမးေနၾကျခင္း ျဖစ္သည္။

တကယ္ေတာ့ ဒီစကားဟာ မိမိကုိယ္ကုိ ေမးရမဲ့စကားပါ။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိေတာ့ မိမိကုိယ့္ကုိမွ တကယ္မခ်စ္ေသာသူသည္ သူတစ္ပါးကုိ တကယ္ခ်စ္တယ္ဆုိတာ မျဖစ္ႏုိင္လုိ႔ပါ။ မိမိကုိယ့္ကုိ တကယ္ခ်စ္ေသာသူသည္ သူတစ္ပါးကုိခ်စ္၍ သူတစ္ပါးဒုကၡေရာက္ေအာင္ မလုပ္ဘဲ သူတစ္ပါးအက်ိဳးရွိမည့္ အမ်ားအက်ိဳးကုိသာ ျပဳလုပ္ေပးၾကသည္။ မိမိကုိယ္ကုိ တကယ္ခ်စ္၍ ေကာင္းတာမ်ားလုပ္မွသာလွ်င္ မိမိလည္း ေကာင္းစားမွာျဖစ္ၿပီး မိမိခ်စ္ေသာ သူတစ္ပါးသည္လည္း ေကာင္းစားမည္ျဖစ္ပါသည္။ မိမိကုိယ့္ကုိ မခ်စ္၍ မေကာင္းတာမ်ားလုပ္မည္ဆုိလွ်င္ မိမိမေကာင္းက်ိဳးမ်ား ခံစားရမည္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သူတစ္ပါးလည္း ေကာင္းက်ိဳးခ်မ္းသာမ်ား ခံစားရမည္မဟုတ္ေပ။

သူတစ္ပါးအသက္ကုိသတ္လွ်င္ သူတစ္ပါးလည္း စိတ္ဒုကၡေရာက္သလုိ မိမိလည္း ေနာက္တစ္ခ်ိန္တြင္ ထုိကဲ့သုိ႔ေသာ စိတ္ဒုကၡမ်ားစြာခံစားရမည့္အျပင္ ယခုမ်က္ေမွာက္ဘ၀တြင္လည္း ကံနိမ့္ေနပါက မေကာင္းက်ိဳးမ်ား ဆက္တုိက္ေပးျခင္း ခံရမည္ျဖစ္ပါသည္။ မိမိကုိယ့္ကုိ တကယ္ခ်စ္တဲ့လူဆုိရင္ မိမိယခုဘ၀ ေနာက္ဘ၀ေကာင္းစားဖုိ႔ကုိၾကည့္ရမည့္အျပင္ မိမိအၿမဲခ်မ္းသာမႈမ်ားခံစားရမည့္ မိမိတုိ႔ပန္းတုိင္ကုိပါ လ်င္ျမန္စြာေရာက္ေအာင္ ႀကိဳးစားျပဳလုပ္ရပါမည္။ သုိ႔မွလည္း မိမိကုိယ္ကုိ တကယ္ခ်စ္ရာေရာက္၍ မိမိကုိယ္ကုိခ်စ္ေသာသူဟုလည္း ေခၚဆုိႏုိင္ပါမည္။ ထုိသုိ႔မဟုတ္လွ်င္ေတာ့ မိမိကုိယ္ကုိ တကယ္ခ်စ္ေသာသူဟု မဆုိႏုိင္ေပ။

သူတစ္ပါးပစၥည္းကုိ ခုိးယူသူသည္ ပစၥည္းခုိးရန္ အႀကံထုတ္ျခင္း၊ စြန္႔စားရျခင္းတုိ႔ေၾကာင့္ သူ႔စိတ္မွာ မေကာင္းတာခ်ည္းျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ ရုပ္ေရမွာလည္း ၾကမ္းတမ္းေနသျဖင့္ သူခုိးမ်ား၏ မ်က္ႏွာမွာ လူေခ်ာလူခန္႔ဟု မရွိဘဲ ရုပ္ဆုိးမ်ားသာ ျဖစ္ေနၾကေပသည္။ ေနာင္ဘ၀တြင္လည္း မိမိ၌ ထုိကဲ့သုိ႔ေသာ ဆင္းရဲမႈမ်ားနဲ႔သာ ရင္ဆုိင္ရမည့္အျပင္ ျဖစ္ေလရာမွာ ခ်မ္းသာေသာသူ မျဖစ္သျဖင့္ မိမိကိုယ့္ကုိ ဒုကၡေပးသူျဖစ္၍ မိမိကုိယ့္ကုိ ခ်စ္ေသာသူမျဖစ္ႏုိင္ပါ။ ထုိသုိ႔မိမိကုိယ့္ကုိမခ်စ္သျဖင့္ မခ်မ္းသာေသာသူသည္ သူတစ္ပါးကုိလည္း ခ်မ္းသာေအာင္ျပဳလုပ္ေပးႏုိင္မည္မဟုတ္ေသာေၾကာင့္ သူတစ္ပါးကုိလည္း တကယ္ခ်စ္ေသာသူဟု မသတ္မွတ္ႏုိင္ေပ။

သူတစ္ပါးသားမယားကုိ ျပစ္မွားသူသည္ သံသရာဘက္ကၾကည့္လွ်င္ ေနာင္ဘ၀မွာ မိမိအား စိတ္ဒုကၡမ်ားစြာျဖစ္မဲ့ မေကာင္းက်ိဳးမ်ား ခံစားရမည္ျဖစ္ပါသည္။ ထုိ႔အတူ ယခုမ်က္ေမွာက္ဘ၀အတြက္ ၾကည့္လွ်င္လည္း ေရာဂါရျခင္း၊ အားနည္းျခင္း၊ က်န္းမာေရးခ်ိဳ႕တဲ့ျခင္းမ်ား ခံစားရပါသည္။ အမွန္ကုိအမွန္အတုိင္းမသိေသာသူမ်ားသည္ တကယ္ခ်မ္းသားမႈမဟုတ္တဲ့ စိတ္ရဲ႕လွည့္စားမႈေလးကုိပဲ မိမိအတြက္ခ်မ္းသာတယ္ ေကာင္းတယ္ထင္ကာ မေကာင္းမႈမ်ားမွာ ေပ်ာ္ေမြ႕ၿပီး မိမိကိုယ့္ကုိ ဒုကၡေရာက္ေအာင္ ျပဳလုပ္ေနၾကျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

သူတစ္ပါးပ်က္စီးေအာင္၊ စိတ္ဒုကၡေရာက္ေအာင္ လိမ္ညာေျပာဆုိလွည့္ပတ္သူသည္ ယခုမ်က္ေမွာက္တြင္ သူတစ္ပါးဆင္းရဲရသလုိ္ မိမိခံစားရမည့္အျပင္ ေနာင္တမလြန္မွာလည္း မေကာင္းမႈမ်ားျဖင့္ ျပည့္နပ္ေနၿပီး မေကာင္းက်ိဳးမ်ားျဖင့္သာ က်င္လည္ေနရမည္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ထုိသူသည္ မိမိကုိယ့္ကုိ တကယ္ခ်စ္ေသာသူ မျဖစ္ႏုိင္ပါ။

အရက္ေသစာေသာက္စား မူးယစ္ေနေသာသူသည္ မ်က္ေမွာက္ဘ၀တြင္ မေကာင္းမႈမ်ားလုပ္ရန္ ၀န္မေလးျခင္း၊ မိမိမိသားစု စိတ္မခ်မ္းသာျခင္း၊ မိမိ၏စိတ္သည္ ပံုမွန္မဟုတ္သျဖင့္ ေကာင္းမႈမလုပ္ႏုိင္ျခင္း၊ စီးပြားေရးမ်ား မႀကံဆႏုိင္ မျပဳလုပ္ႏုိင္သျဖင့္ စီးပြားေႏွာင့္ေႏွးျခင္း၊ မိမိကုိယ့္ကုိမိမိ က်န္းမာေရးခ်ိဳ႕တဲ့ေအာင္ျပဳလုပ္ေနျခင္းတုိ႔အျပင္ ေနာက္ဘ၀တြင္လည္း အရူးျဖစ္ျခင္း၊ ဉာဏ္ထုိင္းမႈိင္းသူျဖစ္ျခင္းစေသာ မေကာင္းက်ိဳးမ်ားကုိသာ ခံစားရမည္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ မိမိကိုယ္ကုိ တကယ္ခ်စ္ေသာသူ မျဖစ္ႏုိင္ေပ။

ထုိ႔အတူ ေဒါသႀကီးေသာပုဂၢိဳလ္မ်ားသည္ ယခုဘ၀၌ မိမိအတြက္ ရုပ္ေရၾကမ္းတမ္းျခင္း၊ က်န္းမာေရးခ်ိဳ႕တဲ့ျခင္းျဖစ္ၿပီး ေနာင္ဘ၀တြင္လည္း ရုပ္ေရမလွေသာသူ ျဖစ္ရပါသည္။ တကယ္လုိ႔သာ မိမိကိုယ္ကုိခ်စ္တာမွန္ရင္ ဒီလုိမ်ိဳး မ်က္ေမွာက္တမလြန္အက်ိဳးမရွိမဲ့ မေကာင္းမႈမွန္သမွ်ကုိ ေရွာင္ၾကဥ္ကာ မိမိဒုကၡေတြၿငိမ္းၿပီး ခ်မ္းသာမႈသာရွိတဲ့ နိဗၺာန္ကုိေရာက္ေအာင္ ႀကိဳးစားျပဳလုပ္ရေပမည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ မိမိကုိယ့္ကုိ ေန႔စဥ္နဲ႔အမွ် တကယ္ခ်စ္ရဲ႕လားလုိ႔ ေမးေမးေပးသင့္ပါသည္။

လူသားအမ်ားစု ဘာသာမေရြး၊ လူမ်ိဳးမေရြး ျပဳလုပ္ေနၾကသည့္ ပရဟိတလုပ္ငန္းဆုိတာ ရွိပါသည္။ ထုိ႔လုပ္ငန္းသည္ တကယ္ေတြးၾကည့္လွ်င္ မိမိကုိယ္ကုိခ်စ္၍ သူတစ္ပါးကုိခ်စ္ေနၾကေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ား၏အလုပ္ပင္ ျဖစ္ပါသည္။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ သူတစ္ပါးကုိကူညီေပးလုိက္လွ်င္ မိမိအက်ိဳးကိစၥပါ တစ္ခါတည္းၿပီးလ်က္ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ သူတစ္ပါးစိတ္ခ်မ္းသာ ေပ်ာ္ရႊင္ရသလုိ မိမိလည္းယခုဘ၀မွာ စိတ္ခ်မ္းသာမႈပီတိမ်ားခံစားရၿပီး ေနာင္ဘ၀မ်ားစြာတြင္လည္း ေကာင္းက်ိဳးမ်ားခံစားလ်က္ မိမိတုိ႔ပန္းတုိင္ကုိ လ်င္ျမန္စြာ ေရာက္ရွိပါသည္။

သူတစ္ပါးအက်ိဳးကုိလုပ္ေသာ ပရဟိတအလုပ္သည္ အယုတ္ အလတ္ အျမတ္မေရြး လူမ်ိဳးမေရြး၊ ဘာသာမေရြး၊ ပုဂၢိဳလ္မေရြး၊ ဘယ္သူဘယ္၀ါ မေရြး၊ အားလံုးရဲ႕အက်ိဳးအတြက္ လုပ္ေပးျခင္း ျဖစ္သည္။ မိမိကူညီေပးလုိက္ေသာ သူတုိ႔ထံမွ မည္သည့္ေေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မွ် မထားဘဲ ေပးဖုိ႔သက္သက္ပဲ ျဖစ္ပါသည္။ မိမိကူညီျပဳလုပ္ေပးလုိက္ရ၍ သူတစ္ပါးခ်မ္းသာသြားသည္ကုိျမင္ရရင္ ပရဟိတသမားမ်ားသည္ ေက်နပ္ေနၾကသည္။

ေလာက၌ ကံဉာဏ္နည္းပါးသျဖင့္ က်န္းမာေရး၊ လူမႈေရး၊ ပညာေရး မလံုေလာက္ရွာၾက၍ မျပည့္စံုသူမ်ားအား ကူညီလုပ္ေပးလုိက္ရတဲ့အတြက္ သူဒုကၡမွလြတ္ပါေစဆိုသည့္ ကရုဏာ၊ ခ်မ္းသာပါေစဟူေသာ ေမတၱာအရင္းခံျဖင့္ ေဆာင္ရြက္ေပးေနၾကျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ကိုယ့္ေက်းဇူးကို သိသျဖင့္ မိမိအေပၚျပန္လည္တုံ႔ျပန္မႈ ေမွ်ာ္လင့္မထားၾကပါ။ တကယ္စင္စစ္အားျဖင့္ ပရဟိတလုပ္ျခင္းသည္ ေလာဘကို တိုက္ရိုက္ ၿဖိဳဖ်က္ေပးေသာ အလုပ္ျဖစ္သည္။ ထုိ႔ျပင္ ေမတၱာကရုဏာျဖင့္ ေဆာင္ရြက္ျခင္းျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ေဒါသကိုလဲ တိုက္ရိုက္ဖ်က္ဆီးေနေသာ အလုပ္လည္း ျဖစ္ပါသည္။ အသိတရား ဦးေဆာင္ၿပီးလုပ္လွ်င္ ေမာဟကိုပါ သန္႔စင္လုိက္ျခင္း ျဖစ္သြားသည္။ ထုိကဲ့သုိ႔ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟကို အႏိုင္ယူရေသာ အလုပ္ျဖစ္ျခင္းေၾကာင့္ ျမင့္ျမတ္လွေသာအလုပ္ဟု ဆုိႏုိင္ပါသည္။

ေလာကထဲ၌ ဆင္းရဲဒုကၡအပူ ျပႆနာမ်ိဳးစံုကို ဖန္တီးေနသည့္ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ အပူေငြ႔မ်ားအား ဖယ္ရွားသန္႔စင္ၿပီး ျမင့္ျမတ္ေသာစိတ္ထားျဖင့္ ေဆာင္ရြက္ေနျခင္းျဖစ္ေသာေၾကာင့္ စဥ္းစားၾကည့္လွ်င္ ပရဟိတအလုပ္သည္ အလြန္ၾကည္ႏူးစရာေကာင္းေသာ အလုပ္ပင္ျဖစ္ပါသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ လူသားအမ်ားစုသည္ ပရဟိတကုိ စိတ္ပါ၀င္စားစြာျဖင့္ ျပဳလုပ္ေနၾကျခင္း ျဖစ္သည္ဟု ထင္ျမင္မိပါသည္။

အလွဴအတန္းပြဲ၊ အမ်ားသူငွာလုပ္ေနၾကသည့္ ပြဲလမ္းသဘင္မ်ားတြင္ ပရဟိတေ၀ယ်ာ၀စၥျပဳလုပ္ေပးေနသည္ကုိ မၾကာခဏေတြ႕ျမင္ရပါသည္။ ထုိသူမ်ားသည္ ပရဟိတစိတ္ဓာတ္ေၾကာင့္ မိမိႏွင့္မသက္ဆုိင္သည့္ အလုပ္ကိစၥမ်ားကုိ အခ်ိန္ကုန္ခံ ပင္ပန္းခံၿပီး ျပဳလုပ္ေပးေနၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ ထုိ႔အတူ အသုဘပုိ႔မႈမ်ား၌ လူမ်ားစုသည္ မိမိတုိ႔လုိက္ပါစရာ မလုိေသာ္လည္း ပရဟိတစိတ္ရွိသူပီပီ ေသသြားသူအား ႏႈတ္ဆက္သည့္အေနျဖင့္လည္းေကာင္း၊ က်န္ရစ္သူမိသားစုမ်ားကုိ အားျဖည့္ေပးသည့္အေနျဖင့္လည္းေကာင္း ၀ုိင္း၀န္ကူညီျပဳလုပ္ေပးေနၾကသည္။ ျမတ္ဗုဒၶက ပရဟိတစိတ္ဓာတ္ျဖင့္ အလွဴတန္းပြဲမ်ားကုိ ၀ုိင္း၀န္ကူညီျပဳလုပ္ေပးေသာသူသည္ အလွဴရွင္မ်ားနည္းတူ ေကာင္းက်ိဳးကုသုိလ္ရရွိသည့္အျပင္ ေမတၱာကရုဏာျဖင့္ ျပဳလုပ္ေပးျခင္းေၾကာင့္ သီလလံုၿခံဳသူမ်ားလည္း ျဖစ္သည္ဟု မိန္႔ေတာ္မူခဲ့သည္။

ဘုရားရွင္ႏွင့္ရဟႏၱာတုိ႔သည္ ယခုမ်က္ေမွာက္လုပ္ေသာ ေကာင္းက်ိဳးမ်ား၏ အက်ိဳးေက်းဇူးမ်ားကုိ ေနာက္ဘ၀တြင္ ဆက္လက္ခံစားရန္ မရွိေသာ္လည္း ပရဟိတအလုပ္ကုိ ျပဳလုပ္ေပးၾကသည္။ တကယ္ဆုိ ရဟႏၱာအရွင္ျမတ္မ်ားသည္ မိမိတုိ႔ရရွိသည့္နိဗၺာန္ခ်မ္းသာကုိ ခံစားေနရပါမည္။ သုိ႔ေသာ္ သူေတာ္ေကာင္းတုိ႔၏ စိတ္ဓာတ္သည္ကား မိမိခ်မ္းသာေရးထက္ အမ်ားခ်မ္းသာေရးကုိသာ ဦးစားေပးတတ္ေသာေၾကာင့္ ပရဟိတလုပ္ငန္းမ်ား ျပဳလုပ္ၾကျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

ျမတ္ဗုဒၶသည္ သူတစ္ေယာက္အတြက္ပဲ ခ်စ္မည္ဆုိလွ်င္ သုေမဓာရွင္ရေသ့ဘ၀ကတည္းက သာ၀ကရဟႏၱာပုဂၢိဳလ္အေနျဖင့္ နိဗၺာန္ခ်မ္းသာႀကီးကုိ အလြယ္တကူ ရယူႏုိင္ေသာ အေျခအေနရွိခဲ့ပါသည္။ သုိ႔ေသာ္ မိမိကုိယ့္ကုိ တကယ္ခ်စ္တာထက္ အမ်ားကုိပုိ၍ ခ်စ္ခင္ေသာပရဟိတစိတ္ဓာတ္ရွိသူျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သာ၀ကပုဂၢိဳလ္အေနျဖင့္ နိဗၺာန္ခ်မ္းသာမယူဘဲ သဗၺညဳတဉာဏ္ရေအာင္ သူမ်ားမလုပ္ႏုိင္သည့္ ပါရမီမ်ားကုိ ဘ၀မ်ားစြာ ဆင္းရဲပင္းပန္းခံၿပီး အမ်ားကုိလည္း သူနည္းတူရေအာင္ ျပဳလုပ္ေပးခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

သဗၺညဳတဉာဏ္ရ၍ ျမတ္ဗုဒၶျဖစ္ေသာအခါ၌လည္း တစ္ရက္ကုိ(၂၄)နာရီရွိရာ ျမတ္ဗုဒၶသည္ (၂၂)နာရီ ပရဟိတအမ်ားအက်ိဳးအတြက္ အလုပ္လုပ္ေပးခဲ့ပါသည္။ ထုိကဲ့သုိ႔ မိမိတုိ႔ရဲ႕ဆရာသခင္ေက်းဇူးရွင္ျဖစ္ေသာ ျမတ္ဗုဒၶသည္ပင္ ဤမွ်ေလာက္ ပရဟိတအလုပ္ လုပ္ခဲ့ေသးလွ်င္ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔သည္ ျမတ္ဗုဒၶမွ်ေလာက္ မလုပ္ႏုိင္လွ်င္ေသာ္မွ မိမိတက္ႏုိင္သည့္ ပရဟိတလုပ္ငန္းမ်ားကုိ မျဖစ္မေနျပဳလုပ္ေပးသင့္ပါသည္။

ပရဟိတလုပ္ေနခ်ိန္တြင္ သီလရွိသူ၊ ေမတၱာ၊ ကရုဏာ၊ မုဒိတာ၊ ဥေပကၡာဆုိသည့္ ျဗဟၼစုိရ္တရားေလးပါးႏွင့္ညီေသာေၾကာင့္ ျဗဟၼာမ်ားႏွင့္တူေသာ လူေကာင္းတစ္ေယာက္ဟု သတ္မွတ္ႏိုင္ပါသည္။ ပရဟိတလုပ္မေနေသာအခ်ိန္တြင္ေတာ့ အကုသုိလ္မ်ားလည္း လုပ္ႏုိင္ေသာေၾကာင့္ အၿမဲလူေကာင္းတစ္ေယာက္ဟုတ္မဟုတ္ေတာ့ အနီးကပ္ေလ့လာမွ သိႏုိင္ေပလိမ့္မည္။ သုိ႔ေသာ္ မိမိသႏၱာန္၌ အမ်ားအက်ိဳးပရဟိတလုပ္ဖုိ႔သာ စိတ္ဆႏၵရွိေနလွ်င္ေတာ့ ထုိသူကုိ လူေကာင္းတစ္ေယာက္ဟု သတ္မွတ္ႏုိင္ပါသည္။

ပရဟိတလုပ္သူသည္ မိမိတုိ႔ေက်းဇူးရွင္ျဖစ္ေသာ ျမတ္ဗုဒၶကုိလည္း အတုယူသူ မိမိအေပၚအမ်ားက ျပန္လည္တုန္႔ျပန္မည့္ အက်ိဳးေက်းဇူးမ်ားကုိလည္း ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မထားဘဲ မိမိကူညီလုပ္ကုိင္ေပးလုိက္၍ သူတစ္ပါးခ်မ္းသာေပ်ာ္ရႊင္သြားသည္ကုိျမင္ရလွ်င္ ေက်နပ္မႈပီတိမ်ားျဖင့္ ႏွစ္သိမ့္ေနေသာသူမ်ား ျဖစ္ပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔လူသားမ်ားသည္ ရခဲလွေသာ လူ႔ဘ၀၊ ရွိခဲလွေသာ သူေတာ္ေကာင္းစိတ္၊ ေတြ႕ခဲလွေသာ ဘုရားသာသနာ၊ ျပဳႏုိင္ခဲလွေသာ ပရဟိတအလုပ္ကုိ ယခုလုိ အသက္ရွိစဥ္အခ်ိန္ကာလေလး၌ မ်ားမ်ားျပဳလုပ္ေပးရပါမည္။ သုိ႔မွသာ မိမိကုိယ့္ကုိေရာ သူတစ္ပါးကုိပါ တကယ္ခ်စ္ေသာသူျဖစ္ၿပီး လူျဖစ္ရက်ိဳးနပ္ေသာ လူတစ္ေယာက္ျဖစ္ကာ မိမိတုိ႔ပန္းတုိင္ကုိလည္း လ်င္ျမန္စြာေရာက္ရွိပါလိမ့္မည္။

                                                                                        

မွတ္ခ်က္။   ။တကယ္ခ်စ္ရဲ႕လား (ပရဟိတေဆာင္းပါး)ကို ဆန္နီေနမင္းဘေလာ့မွကူးယူေဖာ္ျပသည္။

မိဘေက်းဇူး

မိဘေက်းဇူးဆပ္ႏိုင္တဲ့သားသမီးမ်ားျဖစ္ၾကပါေစ........

ျမန္မာျပည္အလြမ္းေျပေလး

ျမန္မာ့က်က္သေရေဆာင္ သံစဥ္ေလးႏွင့္ ျမန္မာ့အလွသဘာ၀ရႈခင္းမ်ား

ငါးပါးသီလနဲ႔ပတ္သက္ေသာေဆာင္ပုဒ္ကေလးငါးခု

ပါဏာတိပါတာ၊၊သူ႔သက္သတ္က

ခ်ိဳ႕တတ္အဂၤါ ၊ မြဲျပာရုပ္သြင္

အားအင္ခ်ိဳ႕ယြင္း ၊လ်င္ျခင္းလဲေ၀း

ေဘးကိုေၾကာက္တတ္ ၊ အသတ္ခံရာ

အနာမ်ားလ်ွက္ ၊ေျခြရံပ်က္၍

အသက္တိုလ် ၊ ျပစ္မ်ားစြာသည္

ေရွာင္က အျပန္အက်ိဳးတည္း။

အဒိႏၷာဒါနာ ၊ ခိုးမိပါမူ

ဥစၥာနည္းမြဲ ၊ ဆင္းရဲငတ္ဘိ

လိုရိွမရ ၊ ေဘာဂပ်က္စီး

ေရမီးသူခိုး ၊ ေမြခံဆိုးနွင္႔

မင္းဆိုးအျပား ၊ ရန္မ်ိဳးငါးေၾကာင္႔

ပ်က္ျပားဥစၥာ ၊ ျပစ္မ်ားစြာသည္

ေရွာင္ခါ အျပန္အက်ိဳးတည္း။

မိစာၦစာရာ ၊ က်ဴးလြန္ကလည္း

မုန္းၾကသူမ်ား ၊ရန္သူပြား၍

ရွားပါးလာဘ္တိတ္ ၊ ခ်မ္းသာဆိတ္၏

ဣတၳိပ႑ဳက္ ၊မ်ိဳးရုပ္ခါခါ

မ်က္နွာမလွ ၊ အရွက္ရလ်ွက္

လကၡဏဣေျႏၵ ၊ယြင္းေသြခ်ိဳ႕သိမ္

စိုးရိမ္မ်ားစြာ ၊ ခ်စ္သူကြာသည္

ေရွာင္ခါ အျပန္အက်ိဳးတည္း။

မုသားစကား ၊ ေျပာဆိုျငားမူ

စကားမပီ ၊ သြားမညီတည္း

ပုပ္ညွီပါးစပ္ ၊ ေျခာက္ကပ္ကိုယ္ေရ

ဣေျႏၵေနာက္ ၊ ပံုယြင္းေဖာက္၏

မေရာက္ၾသဇာ ၊ နွဳတ္လ်ွာၾကမ္းေထာ္

လ်ွပ္ေပၚေလာ္လီ ၊ စိတ္မတည္သည္

ေရွာင္ျပီအျပန္အက်ိဳးတည္း။

ေသရည္ေသာက္လင္႔ ၊သင္႔မသင္႔၌

ေရးခြင္႔မသိ ၊ ပ်င္းရိေမ႕ရူး

ေက်းဇူးမဆပ္ ၊ဟိေရာတၱပ္ကင္း

ခမင္းမ်ားထို ၊ အကုသိုလ္ကို

မျငိဳလြယ္ရာ ၊ျပဳက်င္႔ရာသည္

ေရွာင္ခါအျပန္အက်ိဳးတည္း။

ဥပုသ္သီလေစာင့္တည္ျခင္းအေၾကာင္း

ဥပုသ္္ ဆိုတဲ့ စကားလံုးက စိတ္ေကာင္းစိတ္ျမတ္၊ ဓာတ္ေကာင္းဓာတ္ျမတ္ေတြနဲ႔ ျပည္႔စံုစြာ ေနထိုင္ျခင္း လို႔ အဓိပၸာယ္ရပါတယ္။

တနည္းေျပာရင္ေတာ့ စိတ္ေလွ်ာ္ဖြပ္တဲ့အလုပ္ ကို ဥပုသ္လို႔ ေခၚပါတယ္။ ကိုယ့္စိတ္မွာ ညစ္ပတ္ေပက်ံေနတဲ့ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ မာန၊ ဣႆ စတဲ့ ကိေလသာ အညစ္အေၾကးေတြကို ျဖဴေဖြးသန္႔စင္သြားေအာင္ ေဆးေၾကာေလွ်ာ္ဖြပ္ေနတာကိုပဲ ဥပုသ္ေစာင့္တယ္လို႔ေခၚတာပါ။

            ညစာမစားရံုသက္သက္နဲ႔ ဥပုသ္ရတယ္လို႔ မေခၚႏိုင္ေသးပါဘူး။ စိ္တ္အ၀တ္ကို သန္႔စင္သြားေအာင္ ေလွ်ာ္ဖြတ္ႏိုင္မွ ဥပုသ္ရတယ္လို႔ ေခၚပါတယ္။

            သမထဆပ္ျပာနဲ႔ တုိက္လို႔ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ၀ိပႆနာဆပ္ျပာနဲ႔ တုိက္လို႔ပဲျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ့္စိတ္အ၀တ္ေလး ျဖဴေဖြးသန္႔စင္ေနျပီဆိုလွ်င္ အဲဒီေန႔ ဥပုသ္စစ္စစ္ရပါတယ္။ ဘာ ဘာ၀နာဆပ္ျပာနဲ႔မွ မတိုက္ပဲ သိကၡာပုဒ္ရွစ္ခု မက်ိဳးရင္ျပီးေရာ ေနရိုးေနစဥ္အတိုင္းေနေနမယ္၊ လုပ္ရိုးလုပ္စဥ္အတိုင္း လုပ္ေနမယ္ဆိုရင္ေတာ့ အဲဒီေန႔ ဥပုသ္စစ္စစ္မရဘဲ ဥပုသ္မစစ္တစစ္ပဲ ရပါလိမ့္မယ္။

            မလြန္က်ဴးပါဘူးလို႔ ကတိျပဳထားတဲ့ သိကၡာပုဒ္ရွစ္ခုကို မက်ိဳးမေပါက္ေအာင္ ေစာင့္ထိန္းႏိုင္ရံုနဲ႔ ဥပုသ္ရဲ႔အဓိပၸာယ္ မျပည္႔စံုေသးပါဘူး။ ကိုယ့္ရဲ႔ စိတ္၀တ္စံုမွာ ေပက်ံကပ္ျငိေနတဲ့ ဓာတ္ဆိုးဓာတ္ညံ့ အညစ္အေၾကးေတြ၊ ဓာတ္ပုပ္ဓာတ္ယုတ္ အနံအေစာ္ေတြကို လြင့္စဥ္ကင္းပသြားေအာင္ ဖယ္ရွားရွင္းလင္းႏိုင္မွ ဥပုသ္ရဲ႔ အဓိပၸာယ္ ျပည္႔စံုပါတယ္။ စာသံေပသံနဲ႔ ေျပာရရင္ေတာ့ စိတ္မွာ ကိေလသာကင္းေအာင္ လုပ္ႏိုင္မွ ဥပုသ္ရပါတယ္။ သိကၡာပုဒ္ရွစ္ခု မက်ိဳးေပမယ့္ ကိုယ့္စိတ္ကိုယ္ ကိေလသာကင္းေအာင္ မလုပ္ႏီုင္ရင္ ဥပုသ္မရပါဘူး။

            “ဥပုသ္= စိတ္ေလွ်ာ္ဖြပ္တဲ့အလုပ္” ဆိုတဲ့ အဓိပၸာယ္ဖြင့္ဆုိခ်က္အရ ငါးပါးသီလပဲ ေစာင့္ထိန္းျပီး စိတ္ေလွ်ာ္ဖြပ္ေနရင္ အသြင္သဏၭာန္အရ ဥပုသ္လို႔ မေခၚေပမယ့္ အႏွစ္သာရ အရကေတာ့ ဥပုသ္လို႔ ေခၚႏိုင္ပါတယ္။ ရွစ္ပါးသီလေစာင့္ထိန္းျပီး စိတ္မေလွ်ာ္ဖြတ္ရင္ေတာ့ အသြင္သဏၭာန္အရ ဥပုသ္လို႔ ေခၚေပမယ့္ အႏွစ္သာရ အရကေတာ့ ဥပုသ္လို႔ မေခၚႏိုင္ပါဘူး။

၀ါတြင္းသံုးလအခါသမယမွာ ဥပုသ္သီလေဆာက္တည္တဲ့သူေတြအမ်ားအျပားရွိၾကပါတယ္။ မိမိကိုယ္တိုင္လဲအပါအ၀င္ပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ဥပုသ္ေဆာက္တည္တယ္ဆိုတာ သိကၡာရွစ္ပါးကို ေဆာက္ထိန္းႏိုင္ရင္ ရျပီလို႔ကိုယ့္ စိတ္ထဲမွာမွတ္ထားခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္လဲ အရွင္ဆႏၵာဓိက၏ စိတ္အားျဖည္႔ဓမၼပန္းပြင့္စာအုပ္ထဲမွ ဥပုသ္သီလနဲ႔ပတ္သတ္တဲ့(စိတ္ကိုထုလုပ္စနစ္မွန္မွ မဖိတ္ယိုဥပုသ္ အႏွစ္က်န္ပါတယ္၊ ဆပ္ျပာကူမွအညစ္ေပ်ာက္ ျဖတ္ရာမူမွ အႏွစ္ေရာက္၊ အညစ္စုျပဳတ္မွ အႏွစ္ဥပုသ္ရပါတယ္၊စိတ္ေလွ်ာ္တာ အခုလုပ္ရင္ဥပုသ္ပါပဲ) ဆိုတဲ့ဆရာေတာ္ရဲ႔ ေဆာင္းပါးေလးေတြကိုဖတ္ျပီးမွ ဥပုသ္သီလေဆာက္တည္တဲ့အခါမွာ စိတ္ထဲမွာ ကိေလသာကင္းေအာင္အရင္လုပ္ႏိုင္မွသာ ဥပုသ္ရတယ္ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းေလးကိုသိရပါေတာ့တယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ဥပုသ္ေဆာက္တည္သူမ်ားအားလံုးသိေစရန္ရည္ရြယ္၍ ဒီပို႔႔စ္ေလးကို ေရးသားလိုက္ရျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

ပါရမီဆယ္ပါး

ျမင့္ျမတ္တဲ့ဘ၀ကို တည္ေဆာက္လိုသူတိုင္း "ပါရမီ" ကိုမျဖစ္မေန ျဖည္က်င့္ရပါတယ္။
 ပါရမီအလုပ္ကိုလုပ္မွ လူတစ္ေယာက္ဟာ ျမင့္ျမတ္သူ ျဖစ္လာႏိုင္ပါတယ္။
"ပါရမီ"ဆိုတာ "ျမင့္ျမတ္သူေတြရဲ႕အလုပ္"ျဖစ္ေနလို႕ပါ။
ျမင့္ျမတ္သူေေတြ ၊ျမင့္ျမတ္လိုသူေတြလုပ္တဲ့ ပါရမီ အလုပ္ကဆယ္မ်ိဳးရွိပါတယ္။
(၁)ဒါနပါရမီ - စြန္႔ၾကဲေပးကမ္းလွဴဒါန္းျခင္း။
(၂)သီလပါရမီ - ကိုယ္ႏႈတ္လြန္က်ဴးမႈေစာင့္ထိန္းျခင္း။
(၃)ေနကၡမၼပါရမီ - ကာမဂုဏ္အာရံု ေရွာင္ခြာျခင္း ေတာထြက္ျခင္း။
(၄)ပညာပါရမီ - အတတ္ပညာမ်ိဳးစံု၊အသိပညာမ်ိဳးစံုသိျခင္း,သိေစျခင္း။
(၅)၀ီရီယပါရမီ - ကုသိုလ္ကိစၥ၊အျပစ္မဲ့ကိစၥတို႕ကို ရဲရဲ၀ံ့၀ံ့ စြန္႔စြန္႔စားစား ၾကိဳးပမ္းအားထုတ္ျခင္း။
(၆)ခႏၱီပါရမီ - သဘာ၀ေဘးဒဏ္ႏွင့္ သတၱ၀ါလုပ္ေဘးဒဏ္တို႕ကိုသည္းခံျခင္း၊ခံႏိုင္ရည္ရွိျခင္း။
(၇)သစၥာပါရမီ - မလိမ္မညာ မလွည့္မပတ္ဘဲ ေျဖာင့္မတ္မွန္ကန္စြာ ေျဟဆိုလုပ္ကိုင္ျခင္း။
(၈)အဓိ႒ာန္ပါရမီ - ကုသိုလ္အလုပ္၊အျပစ္မဲ့အလုပ္တို႕ကို ရည္မွန္းခ်က္မေရာက္မခ်င္း စြဲစြဲျမဲျမဲ စိတ္ဇြဲသန္သန္ အားမာန္ခုိင္ခံ့စြာျပဳလုပ္အားထုတ္ျခင္း။
(၉)ေမတၱာပါရမီ - သတၱ၀ါအမ်ားရဲ႕ အက်ိဳးစီးပြားကိုလႈိက္လွဲစြာ လိုလားျခင္း။
(၁၀)ဥေပကၡာပါရမီ - ကိုယ့္ကို ခ်စ္သူ၊မုန္းသူေတြအေပၚကိုယ္က ခ်စ္စိတ္၊ မုန္းစိတ္မထားဘဲ တည္တည္တံ့တံ့ ခံ့ခံ့သန္႔သန္႔ ေနျခင္း။
အရွင္ဆႏၵာဓိကေရးသားေသာ" ျမတ္ေသာဥေပကၡာ" စာအုပ္မွေကာက္ႏႈတ္ေဖာ္ျပသည္။

ခ်စ္သူ႔ အလိုက်

သဝန္တိုသူ အျဖစ္ေပမို႔
ဟိုအရင္လို သူျပန္ခ်စ္ေစဖို႔ေတာ့
ျငင္ျငိဳတဲ့ သူစိတ္ ေထြကို
စိတ္ေျပေအာင္ ေခ်ာ့ပါမွ
ေလ်ာ့က်တယ္ေလ။

သူစိတ္ေနမွာ အလိုမက်ပါက
အတိတ္ေတြသာ ငိုကာေျပာေလေတာ့
သေဘာအေထြေထြႏွင့္ သူစိတ္ေနမွာ
ေသာကေတြေဝ။

အသည္းေတြ ေၾကြလုျပီမို႔
အျမဲေန အေထြေထြျပဳေနဖို႔
ဒီလူ႔မွာ တာဝန္ေတြထမ္းပါရ
ႏြမ္းလ်ျပီေပါ့။

ေမာပါဘူး ခ်စ္သက္လယ္ရယ္
ေမာ္ကာဖူး ႏွစ္သက္မယ္ကြယ္
အသက္ဝယ္ သိမ္းကာဆည္းလို႔
ကမၺည္းထိုး မွတ္ေက်ာက္တင္မယ္
ကိုယ္ရင္ဝယ္ ထြန္းမယ့္လမင္း
အေရာင္ေတြ စံုစြာခင္းလို႔
လင္းေစအံုး(ဦး)ေတာ့။

အေမ သို. ---ျပန္စာ

ေကာင္းကင္ ေ၀ဟင္ထက္ဖ်ား
ေလယာဥ္တက္သြားတာျမင္တိုင္း
လြမ္းဆြတ္ ေၾကကြဲ၊ ရင္ထဲရွိ ုက္လည္း
ၾကိတ္ခဲျမုိသိပ္ ၊တမ္းတစိတ္နဲ႔
ရြာဦးထိိပ္ဖ်ား ၊ထံုးေစတီနား က
ပင္ေညာင္ညိဳတန္း ၊သားျပန္လမ္းကို
ေမ်ာ္ေတြးမွန္းဆ ၊လြမ္းမ်က္ရည္စ နဲ႕
မညီမညာလက္ေရး ၊ဒီစားေလးကို
အေမေရးကာ..ေပးလိုက္တယ္......လို႔.....၊
အေမ႕ရဲ႔႕စာေလး သား ဖတ္ကာေဆြးခဲ႔ရတယ္..............။

ေပ်ာ္ရာမွာ မေန ၊ေတာ္ရာမွာေနလည္း
ေနြးေထြးကမၻာ ၊အေမ႔အိမ္ယာ နွင္႔
မိုင္ေထာင္ေသာင္း ေ၀းကြာျခင္း မွတ္တိုင္တေနရာမွ
အခက္အခဲေတြ ရင္ဆိုင္ေက်ာ္ျဖတ္ရင္း
ခါးသီးေန႔၊ည တို႔နွင္႔ မြန္းက်ပ္ေနခဲ႔တာ
ပင္စင္{pension} ယူသြားတဲ႔ ျပကၡဒိန္ ေတြ မနည္းေတာ႔ဘူး.....အေမ။

ရာသီ အလီလီေျပာင္း ၊မေဟာင္းနိုင္တဲ႔
အေမ႕ ရဲ႔ ေမတၱာအေၾကာင္း ၊ေတြးမိေလတိုင္း
မ်က္ရည္၀ိုင္းဆဲ၊ သတိရဆဲပါ.........အေမ။

မနက္မနက္ ၊အဟာရတက္ဖို႔
ေကာ္ဖီတခြက္ ၊ေပါင္မုန္႕တခ်က္ထက္
နနြင္းေရာင္စြန္း ၊အေ႔.ထမင္းေၾကာ္ တဇြန္းနွင္႔
ဖန္ခါးေရာစြက္ ေရေနြခ်မ္းတခြက္ ကိုဘဲ
ေအာင္းေမ႔တမ္းတမိတယ္..........အေမ။

ေန၀င္ျဖိဳးဖ် ၊မိုခ် ုပ္စေရာက္တိုင္း
မိသားစုေ၀း ၊ထမင္း၀ိုင္းေလးရဲ႕
ရသာစံုလင္ ၊အေမ႔လက္ရာမြန္ဟင္းအၾကာင္း
ျမင္ေရာင္မွန္ဆ ေတြးတိုင္း
မ်က္ရည္နွင္႔ ထမင္း ေရာေနွာလို႔
စားခဲ႔ရတဲ႔ ရက္ေတြ မ်ားလွပါျပီ.......အေမ။

ညစဥ္မပ်က္ ၊ဖ်င္ သဘက္ပခံုးေပါ္္ ္တင္
ေၾကးစည္သံေလး ၊အမွ်ေပးကာ
သတၱ၀ါ အေပါင္း ၊က်န္းမာေၾကာင္းနွင္႔
ဆုေတာင္းေမတၱာ ၊ပို႔သခါတိုင္း
သားကို တမ္းတ ၊လြမ္းမ်က္ရည္စ အဓိပၸါယ္ ကို
အိမ္သားအားလံုးမသိနိုင္ေပမဲ႔
အေမနွင္႔ ပခံုးထက္က ဖ်င္သဘက္သာ အသိဆံုးျဖစ္မွာပါ.......အေမ။

အေမ....................။
လြမ္းေမာတမ္းတ ၊ႏႊမ္းလွ်ရက္ေတြ
ဇရာအိုေဟာင္း ၊စိတ္ေထာင္းကိုယ္ေက်
ေသာက ရတက္ေပြ ၊ေတြးမေနနွင္႔
ရည္ရြယ္ေမ်ာ္မွန္း ၊ပန္းတိုင္လွမ္းေသာ္
အေမ႔အိမ္ သားအျပန္လမ္း
ထံုးေစတီ ၊ပင္ေညာင္ညိဳတန္းက
အနွိုင္းမဲ႔ ပီတိပန္းနွင႔္-
ေစာင္႔ၾကိ ုနွင္႔ေတာ႔ .............အေမ။