ျမန္မာျပည္ဟာ စိုက္ပ်ဳိးေရးကို အေျခခံတဲ့ ႏိုင္ငံျဖစ္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ေနရာအႏွံ႔အျပားမွာ ဥယ်ာဥ္ ကိုင္းကၽြန္းလယ္ယာမ်ား စိုက္ခင္းပ်ဳိးခင္းမ်ားကို ေတြ႕ျမင္ႏိုင္ၾကပါတယ္၊ ဆယ့္ႏွစ္ရာသီလံုး ေနရာအႏွံ႔အျပားမွာ စိုက္ပ်ဳိးထြန္ယက္ျပီး သီးႏွံမ်ားေ၀ဆာစြာ လွပေနတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ အမိျမန္မာႏိုင္ငံကို ထာ၀ရစိမ္းလန္းလွပေနတဲ့ ႏိုင္ငံေတာ္လို႔ ကၽြႏ္ုပ္တင္စားေျပာလိုပါသည္။
စိမ္းလန္းျခင္းႏွစ္မ်ဳိးရွိပါတယ္။ ျပင္ပ(ဗဟိဒၶ) စိမ္းလန္းျခင္းႏွင့္ အတြင္း (အဇၩတၱ) စိမ္းလန္းျခင္းတို႔ျဖစ္ၾကပါသည္။ မည္သည့္စိမ္းလန္းျခင္းမဆိုး လူတစ္ေယာက္ရဲ႕စိတ္ကို ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏူးေစပါတယ္၊ေအးျမေစပါတယ္၊တစ္ခါတစ္ရံ အကၽြႏု္ပ္တို႔ပင္ပန္း ႏြမ္းနယ္တဲ့အခါမွာ စိမ္းလန္းစိုေျပေနတဲ့ေနတဲ့ လယ္ယာကိုင္းကၽြန္း ေတာေတာင္မ်ားကို ၾကည့္လိုက္တဲ့အခါမွာ ပင္ပန္းမႈေတြေပ်ာက္ကုန္ျပီးေတာ့ ျပန္လည္လန္းဆန္းလာမႈကို ခံစားၾကရပါတယ္။ ဒါျပင္ပစိမ္းလန္းျခင္းရဲ႕ အရွိန္ရိုက္ခတ္မႈေၾကာင့္ ျဖစ္ပါတယ္။
အတြင္းစိမ္းလန္းမႈ ဆိုတာကေတာ့ ကၽြနု္ပ္တို႔ကို ပူေလာင္ေစတဲ့ ညွိဳးေျခာက္ေစတဲ့ ပိုျပီးေမာဟိုက္ေစတဲ့ ေလာဘ ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ အစရွိတဲ့ ကိေလသာအညစ္အေၾကးေတြ အတြင္းအဇၩတၱမွာ ေလ်ာ့နည္းေနျခင္း၊ လံုး၀မရွိျခင္း၊ ထိန္းခ်ဳပ္ထားျခင္း ကိုဆိုလိုပါတယ္။
လူတစ္ေယာက္ဟာ မည္မွ်ပင္ စီးပြားဥစၥာေတြနဲ႔ျပည့္စံုပါေစ၊ သူ႔ရဲ႕အဇၩတၱမွာ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ အစရွိ္တဲ့ အပူမီးေတြမ်ားေနမယ္ဆိုရင္ ခ်မ္းသာၾကြယ္၀ မႈက သူ႔ကိုတကယ္ေပ်ာ္ရႊင္ ခ်မ္းေျမ့ေအာင္လုပ္ေပးႏိုင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။
ဒီလိုအတြင္း စိမ္းလန္းမႈ သို႔မဟုတ္ ျငိမ္းခ်မ္းမႈေတြရေအာင္ ကၽြႏု္ပ္တို႔ဘာလုပ္သင့္သလဲ ? ဗုဒၶတရားေတြကို ေလ့လာလိုက္စားျပီး လက္ေတြ႕က်င့္သံုးပါတယ္။ သင္ တကယ္ဗုဒၶတရားေတြကို လိုက္နာက်င့္သံုးမယ္ဆိုရင္ အျပင္မွာ အေျခအေနအမ်ဳိးမ်ဳိးေၾကာင့္ မည္သို႔ပင္ရွိေနပါေစ ၊ သင့္ရင္ထဲမွာေတာ့ စိမ္းလန္းစိုေျပေနမွာပါ။
ဘာျဖစ္လို႔လည္းဆိုေတာ့ ဗုဒၶဘာသာဟာ ပူေလာင္မႈကို ကိုယ္စာမျပဳပါ၊ ေအးခ်မ္းမႈကို ကိုယ္စားျပဳပါတယ္၊ ေနာက္ဆံုးဗုဒၶဘာသာ ပန္းတိုင္ဟာလည္း ၀မ္းနည္းရျခင္း ၊ ပူေဆြးရျခင္း၊ ငိုေၾကြးရျခင္း အစရွိတဲ့ ဆင္းရဲအေပါင္းရဲ႕ (ပူေလာင္ေျခာက္ေသြ႕ျခင္းအေပါင္းရဲ႕) ခ်ဳပ္ျငိမ္းသြားျခင္း သေဘာပါပဲ၊ အျပည့္အ၀ ခ်ဳပ္ျငိမ္းမသြားခင္မွာလည္းပဲ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္နားလည္ျခင္းေတြ ကုိယ္က်ဳိးမဆန္ျခင္း မိမိ မိသားစု၊ တာ၀န္ေက်ပြန္ေရး အစရွိတဲ့ ေလာကၾကီးရဲ႕ သာယာလွပေရးကို ဦးတည္တဲ့ အဆံုးအမေတြကို ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြကို သင္ၾကားေပးပါတယ္။
ဤကဲ့သို႔ တန္ဘိုးရွိလွတဲ့ အႏွစ္သာရေတြ ျပည့္ေနတဲ့ ျငိမ္းခ်မ္းမႈေတြ အျပည့္အ၀ေပးႏိုင္တဲ့ ဗုဒၶသာသနာေတာ္ၾကီးဟာ ယခုအကၽြႏ္ုပ္တို႕ေတြရဲ႕လက္ထဲေရာက္ေနပါျပီ။ အကၽြႏ္ုပ္တို႔ျမန္မာျပည္သူေတြဟာ ဗုဒၶသာသနာဥယ်ာဥ္ၾကီးထဲက ဓမၼအသီးမ်ားကို သံုးေဆာင္ေနႏိုင္ၾကတာဟာ တကယ္စဥ္းစားၾကည့္မယ္ဆိုရင္ ဟို ေရွး ဘိုး၊ ေဘး၊ ဘီ၊ ဘင္တို႔ရဲ႕ လက္ဆင့္ကမ္း ဗုဒၶဘာသာကို သယ္ေဆာင္လာခဲ့ၾကလို႔ျဖစ္ပါတယ္။
အတိတ္လူသားေတြ လုပ္တဲ့လုပ္ရပ္ရဲ႕ ေကာင္းက်ဳိး ဆိုးက်ဳိးကို ကၽြႏု္ပ္တို႔ ပစၥဳပၸန္လူသားေတြ ခံစားၾကရပါတယ္၊ ပစၥဳပၸန္လူသားေတြလုပ္တဲ့ လုပ္ရပ္ရဲ႕ ေကာင္းက်ဳိး ဆိုးက်ဳိးကိုလည္းပဲ မလြဲမေသြ အနာဂတ္ မ်ဳိးဆက္သစ္ေတြ ေတြ႕ၾကံဳခံစားၾကရမွာျဖစ္ပါတယ္။
ယခုအကၽြႏု္ပ္တို႔ဟာ ဗုဒၶဘာသာလို႔ေခၚတဲ့ ဥယ်ာဥ္ၾကီးထဲမွာ အရိပ္နားခိုခြင့္ေတြ၊ ရင္ကိုေအးျမေစတဲ့ ဘ၀ အေမာေတြ၊ အပူေတြကိုလြင့္ပယ္ေစတဲ့ ဓမၼအသီးမ်ားကို သံုးေဆာင္ခံစားခြင့္ေတြ ရေနၾကပါလိမ့္မယ္။
ဒါဟာ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ေရွးဘိုး၊ ေဘး၊ ဘီ၊ ဘင္ တို႔က လက္ဆင့္ကမ္း ထိန္းသိမ္းလာခဲ့လို႔ ကၽြႏု္ပ္တို႔ ပစၥဳပၸန္လူသားေတြ အဆင္ေျပေနၾကတာပါ။ ဒါဆိုရင္ ေနာက္အနာဂတ္ ကၽြႏု္ပ္တို႔မ်ဳိးဆက္သစ္ေတြ အတြက္ေရာ ကၽြႏု္ပ္တို႔ ဒီတန္ဖိုးရွိျပီး ရွားပါးလွတဲ့ သာသနာ့ဥယ်ာဥ္ၾကီးကို အျမဲထာ၀ရ စိမ္းလန္းျပီး ႏွစ္ေတြရွည္သထက္ရွည္ေအာင္ မလုပ္သင့္ဘူးလား။
ဘာလုပ္သင့္သလဲ ? ဘာေတြလုပ္ဖို႔ လိုသလဲဆိုျပီးေတာ့ သင္ကေမးပါလိမ့္မယ္၊ တကယ္ေတာ့ သင္ဟာ ဗုဒၶဘာသာတစ္ေယာက္ျဖစ္တယ္ဆိုရင္ ဒီသာသနာဥယ်ာဥ္ၾကီး အျမဲထာ၀ရ စိမ္းလန္းစိုေျပေရး၊ ေရရွည္တည္တ့ံေရးအတြက္ တစ္ေထာင့္တစ္ေနရာကေန စြမ္းအားရွိသေလာက္ လုပ္ေဆာင္ေနတာပါလို႔ ေျဖပါရေစ။ ဒါေပမယ့္ စိတ္ေလးနဲနဲ ထားတတ္ဖို႔ သို႔မဟုတ္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲဖို႔ေတာ့ လိုပါလိမ့္မယ္။
သင္ဟာ တကယ္လို႔ မိရိုးဖလာဗုဒၶဘာသာ အဆင့္မဟုတ္ေတာ့ပဲနဲ႔ တရား ဓမၼေတြကို လက္ေတြ႕က်က် ေလ့လာလိုက္စားျပီးျပီ ဆိုရင္ေတာ့ ဥယ်ာဥ္မွဴးသာ လုပ္ပါေတာ့ ၀ယ္သူမလုပ္ပါနဲ႔လို႔ ေတာင္းဆိုပါရေစ။ ဥယ်ာဥ္မွဴးနဲ႔၀ယ္သူ သိပ္ကြာျခားပါတယ္။
ပန္း သို႔မဟုတ္ သစ္သီးေတြကို ဥယ်ာဥ္မွဴးထံမွ လာ၀ယ္တဲ့သူဆိုပါေတာ့ သူ႔မွာ ေစ်းဆစ္ပိုင္ခြင့္ရွိပါတယ္။ ဒီဆိုင္မၾကိဳက္ရင္ ေနာက္တစ္ဆိုင္ ေျပာင္းခြင့္ရွိပါတယ္။ ဥယ်ာဥ္မွဴးကေတာ့ ဒီလိုမဟုတ္ရပါဘူး။ မိမိရွင္သန္ေအာင္ စိုက္ပ်ဳိးေနတဲ့ အပင္ေလးေတြ ရွင္သန္ၾကီးထြားဖို႔ပဲ ရည္စူးပါတယ္။ သူစိုက္ပ်ဳိးေနတဲ့ အပင္ငယ္ေလးေတြဟာ အားေကာင္းေမာင္းသန္နဲ႔ ၾကီးထြားလာၾကျပီး အလားအလာေကာင္းေနတာေလးေတြကိုေတြ႔ရင္ သူ႕စိတ္ထဲမွာ ေပ်ာ္ေနမွာ အမွန္ပါပဲ။
အခ်ဳိ႕အပင္ေလးေတြၾကေတာ့လည္း ဖြံ႕ျဖိဳးမႈေႏွးေကြးျပီး အရြက္အခက္ေတြေကာင္းေကာင္း မထြက္ႏိုင္ဘူးဆိုရင္ေတာ့ ဥယ်ာဥ္မွဴးက ဥေပကၡာမျပဳပဲနဲ႔ ေရပိုေလာင္းျပီး လိုအပ္တာေလးေတြ ပိုျဖည့္ဆည္းေပးမွာပါ။
သင္အေနနဲ႔ ဥယ်ာဥ္မွဴးလုပ္ဖို႔ စိတ္၀င္စားေနျပီဆိုရင္ေတာ့ ကၽြႏ္ုပ္အၾကံျပဳပါရေစ ၊ စာသင္သား၊ ကိုရင္၊ ဦးဇင္းေလးေတြကို တက္ႏိုင္သေလာက္ လွဴဒါန္းေထာက္ပံ့ပါ၊ ယေန႔လူငယ္ ေနာင္၀ယ္လူၾကီးဆိုတဲ့ စကားလိုပဲ ဒီကိုရင္ ဦးဇင္းေလးေတြဟာ ယခုလက္ရွိ သာသနာ့တာ၀န္ေတြကို ထမ္းေဆာင္ေနၾကတဲ့ သင္တို႔ၾကည္ညွိဳေလးစား ဆည္းကပ္ေနၾကတဲ့ ကမၼ႒ာနာစရိယ ဆရာေတာ္ၾကီးေတြ ၊ စာခ်ဆရာေတာ္ၾကီးေတြ ၊ ဓမၼကထိကဆရာေတာ္ၾကီးေတြ ၊ ေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္ၾကီးေတြရဲ႕ ေနရာမွာ အစားထိုး ၀င္ေရာက္လာမယ့္ မ်ဳိးဆက္သစ္ေတြျဖစ္ပါတယ္။
ဆရာေတာ္ၾကီးတစ္ပါးနဲ႔ ကိုရင္ ဦးဇင္းေလးတစ္ပါးနဲ႔ အက်င့္သိကၡာပိုင္းကို သင္စဥ္းစားမယ္ဆိုရင္ေတာ့ စာသင္သားကို လွဴရမွာ၀န္ေလးခ်င္ေလးေနပါလိမ့္မယ္၊ ဒါေပမယ့္ သင္ဟာ ဗုဒၶသာသနာေတာ္ၾကီးရဲ႕ ဥယ်ာဥ္မွဴးဆိုတဲ့နာမည္ကို ေက်နပ္စြာ ခံယူထားတယ္ဆိုရင္ေတာ့ ေထာက္ပံ့ဖုိ႔၀န္ေလးမွာမဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။
ဘာျဖစ္လို႔လည္းဆိုေတာ့ အရြယ္ေရာက္ဖြံ႕ျဖိဳးစည္ပင္ျပီး၊ အရိပ္အာ၀ါသေတြ အသီးအခက္ေတြနဲ႔ စည္ပင္ေနတဲ့ သစ္ပင္ၾကီးတစ္ပင္နဲ႔ ခုမွဆက္လက္ရွင္သန္ဖို႔အားယူခါစ ခၽြတ္ယြင္းခ်က္ေတြ အနာအဆာေတြနဲ႔ ျပည့္ေနတဲ့ အညၾတသစ္ပင္ေလးတစ္ပင္ရဲ႕ ကြာျခားခ်က္ကို သင္နားလည္မႈရွိထားလို႔ပါ။
တပည့္ေတာ္တို႔အိမ္မွာ ထိုင္ဆြမ္းခံၾကြေနတ့ဲ စာသင္သားေတြ (၅)ပါးေလာက္ရွိပါတယ္။ ေန႔တိုင္းလည္္း ဆြမ္းေလာင္းပါတယ္လို႔ ေျပာပါလိမ့္မယ္။ ဒါဆိုရင္ ကၽြႏ္ုပ္ သင့္ကို ဥယ်ာဥ္မွဴးတစ္ေယာက္လို႔ နာမည္ေပးလိုက္ပါရေစေတာ့။
ထပ္မံအၾကံျပဳလိုတာကေတာ့ အဲ့ဒီစာသင္သားေလးေတြကို စာအုပ္စာတန္းနဲ႔ ၀တၳဳေၾကးေငြနဲ႔ သင္တတ္ႏိုင္သေလာက္ေထာက္ပံ့ပါလို႔ အၾကံျပဳပါရေစ။ ေခတ္ကာလရဲ႕ ေျပာင္းလဲလာတဲ့ အေျခအေနအရ စာသင္သားတစ္ပါးဟာ ၀တၳဳေၾကးေငြေထာက္ပံ့မည့္သူမရွိဘဲနဲ႔ စာေပတတ္ကၽြမ္းတဲ့ ဆရာေတာ္တစ္ပါး ျဖစ္လာဖို႔တကယ္မလြယ္ပါဘူး။
မည္သည့္ပညာေရးမဆို ၀တၳဳေငြ အထိုက္အေလ်ာက္မပါဘဲနဲ႔ေတာ့ က်က်နန ပီပီျပင္ျပင္ တတ္ကၽြမ္းဖို႔ အေတာ္ေလးခက္ခဲပါလိမ့္မယ္။ စာသင္သားေတြရဲ႕ အေနအထိုင္ေတြ အက်င့္သိကၡာေတြဟာ အားနည္းမႈရွိပါတယ္ဘုရား၊ ဆရာေတာ္ၾကီးေတြ လွဴရသေလာက္အားမရဘူး လို႔ သင္ကေျပာခ်င္ေျဟပါလိမ့္မယ္။ ဟုတ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အရြယ္ေရာက္သြားျပီး ျပည့္စံုေနတဲ့ သစ္ပင္ၾကီးတစ္ပင္နဲ႔ ခုမွရွင္သန္ဖို႔ အားယူခါစ သစ္ပင္ေလးတစ္ပင္ကို ဘယ္လိုမွ မႏႈိင္းယွဥ္ထိုက္ဘူးလို႔ ကၽြႏ္ုပ္ေျပာပါရေစ ၊ သင္ကိုယ္တိုင္လည္း ဥယ်ာဥ္မွဴးဆိုတဲ့ဘ၀ကို ေက်နပ္စြာခံယူထားျပီဆိုရင္ေတာ့ ဒီသစ္ပင္ငယ္ေလးေတြကို ဘယ္လိုရွင္သန္ေအာင္ ငါျပဳစုပ်ဳိးေထာင္ေပးရမလဲ ဒါပဲစဥ္းစားေနမွာပါ။
ခုလက္ရွိကၽြႏ္ုပ္တို႔ကို အရိပ္အာ၀ါသေပးေနတဲ့ သစ္ပင္ၾကီးေတြဟာ တစ္ခ်ိန္က အညၾတ မဖြံ႕ျဖိဳးမစည္ပင္ေသးတဲ့ သစ္ပင္ေလးေတြဆိုတာ သင္လက္ခံမွာပါ။ ေရွးေရွးက ကၽြႏ္ုပ္တို႔ရဲဲ႕ ဘိုး၊ ေဘး၊ ဘီ၊ ဘင္ ေတြဟာဥယ်ာဥ္မွဴးေနရာမွာ ေနျပီးေတာ့ စိုက္ပ်ဳိးျပဳစု ပ်ဳိးေထာင္ခဲ့လို႔ ခုကၽြႏ္ုပ္တို႔ သံုးေဆာင္ခံစားႏိုင္ၾကတာပါ။
ပစၥဳပၸန္လူသား ျဖစ္ေနတဲ့ ကၽြႏု္ပ္တို႔ေတြဟာ သာသနာ့ဥယ်ာဥ္ၾကီးထဲက သစ္ပင္ၾကီးေတြရဲ႕ေအာက္မွာ အရိပ္ခို၍ ဓမၼအသီးမ်ားကို သံုးေဆာင္ယံုသာ သံုးေဆာင္ျပီး ဒီသစ္ပင္ၾကီးေတြရဲ႕ ေနရာမွာ အစားထိုး၀င္ေရာက္လာမယ့္ အရြယ္မေရာက္ေသးတဲ့ သစ္ပင္ငယ္ေတြကို ေရမေလာင္းဘူး၊ မျပဳစုမပ်ဳိးေထာင္ဘူး၊ ဥေပကၡာျပဳထားမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ေနာင္တစ္ခ်ိန္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ရဲ႕ မ်ဳိးဆက္သစ္ေတြဟာ ကၽြႏ္ုပ္တို႔လို ဓမၼအပြင့္၊ အသီးအခက္ေတြကို သံုးေဆာင္ခံစားခြင့္ ရမွာမဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။
ဒါေၾကာင့္ ကၽြႏ္ုပ္သင့္ကို ေမးပါရေစ၊ သင္“ဥယ်ာဥ္မွဴးလား၊၀ယ္သူလား” သင္ၾကိဳက္တဲ့ အခန္းက႑မွာ ပါ၀င္လို႔ရပါတယ္။
ဗုဒၶျမတ္စြာ သာသနာေတာ္ၾကီး ဆက္လက္ျပီး ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ တည့္တံ့ပါေစ။
ေကာင္းဆုေ၀ နည္းျပ{အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ၀ါဒဗုဒၶသာသနာျပဳတကၠသိုလ္}
ဥယ်ာဥ္မွဴးေကာင္းမ်ားျဖစ္ၾကပါေစ..............
