မိဘႏွစ္ပါးဟာ သားသမီးေတြကို ငယ္စဥ္ေတာင္ေၾကး ကေလးဘ၀က ယေန႔အခ်ိန္ထိ
ေကြ်းေမြးျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ခဲ့ၾကရတာပါ။ စာေရးသူ ဒီေနရာမွာ အျဖစ္အပ်က္ အေတြ႕အႀကံဳေလးတစ္ခု
ေျပာျပပါဦးမယ္။ စာေရးသူရဲ႕ ပစၥည္းေလးပါ ဒါယကာ ဒါယိကာမ မိသားစု တစ္စုရွိပါတယ္။ ဒကာႀကီးဟာ
အိမ္ေထာင္က်တဲ့ေန႔ကစၿပီး ႐ိုး႐ိုးသားသားႀကိဳးႀကိဳးစားစားျဖင့္ နာရီျပင္တယ္။ နာရီဆုိင္ဖြင့္ခဲ့ပါတယ္။
ဒီစီးပြားေရးလုပ္ငန္းနဲ႔ပဲ နာမည္ေပါက္ေအာင္ျမင္ခဲ့ပါတယ္။ စီးပြားေရးကို ႐ိုးသားစြာ ရွာေဖြရင္း အခ်ိန္ျဖဳန္း ေငြျဖဳန္းအေပ်ာ္အပါးကိစၥမွန္သမွ်ကို ေ၀းစြာေရွာင္ၾကဥ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔သားသမီးေလးေတြထြန္းကား မူႀကိဳအရြယ္၊ မူလတန္းအရြယ္၊ အလယ္တန္းအရြယ္၊ အထက္တန္းအရြယ္၊ ဘြဲရအရြယ္အဆင့္ဆင့္ျဖင့္ မိမိသားသမီးေတြကို လူတန္းေစ့ေနႏုိင္ေအာင္ လူေတာထဲမွာ မ်က္ႏွာမငယ္ရေအာင္ စီးပြားေရးကို ႀကိဳးႀကိဳးစားစား ႐ိုး႐ိုးသားသား ရွာေဖြရင္း သားသမီးေတြကို ပညာအေမြေပးခဲ့ပါတယ္။
ဒီလိုနဲ႔သားသမီးေတြ ႀကီးျပင္းလာ အိမ္ေထာင္ျပဳခ်ိန္၌ မဂၤလာအခမ္းအနားကအစ အဆင့္ျမင့္ဆံုးေတြျဖစ္ေအာင္ ထိမ္းျမားမဂၤလာ လက္ထပ္ေပးခဲ့ပါတယ္။ သားသမီးေတြကို မိမိရဲ႕ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမွာ လက္တြဲေခၚယူၿပီး အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္းပညာ မိမိနည္းတူ တစ္ထပ္တည္း ကြ်မ္းက်င္စြာ လုပ္ကိုင္ႏုိင္ဖို႔အတြက္ သားသမီး (၆) ေယာက္ကို အသက္ေမြး၀မ္းေၾကာင္းပညာ သင္ေပးခဲ့ပါတယ္။ သားသမီး (၆) ေယာက္စလံုး သူ႔နံပါတ္စဥ္အလုိက္ ဘြဲ႕အသီးသီးရရွိသြားၾကၿပီး အသက္ေမြး၀မ္းေၾကာင္းပညာ အဆင့္ဆင့္ သင္ယူၾကနဲ႔ ေနာက္ဆံုးအိမ္ေထာင္က်တဲ့အခါမွာ သူ႔စီးပြား ကိုယ့္စီးပြား အိမ္ဆုိင္ တစ္ေယာက္တစ္လံုးနဲ႔ သားသမီးေတြ စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမွာလည္း မ်က္ႏွာမငယ္ရေအာင္ အသီးသီးထားေပးခဲ့ပါတယ္။
ဒီလိုနဲ႔ ဒကာႀကီးဟာ မိဘ၀တၱရားအတုိင္း သားသမီးေတြကို ပညာအေမြ၊ ဥစၥာအေမြ၊ သီးခ်ိန္တန္သီး၊ ပြင့္ခ်ိန္တန္ပြင့္ဆိုတဲ့အတုိင္း အိမ္ေထာင္ရက္သားေတြခ်ေပး၊ သူလိုခ်င္တဲ့ အေနအထား ေရာက္ရွိၿပီး သားသမီးေတြ စီးပြားေရးတည္ၿငိမ္စြာ လုပ္ႏုိင္သြားၾကၿပီဆိုတဲ့ အခ်ိန္က်မွ စိတ္ေပါ့ပါးလြတ္လပ္သြားပါေတာ့တယ္။ ႏွစ္ (၃၀) လံုးလံုး ေလွာင္ခ်ဳိင့္မိခံထားရတဲ့ ငွက္တစ္ေကာင္ဘ၀မွ ယခုေတာ့ျဖင့္ အေႏွာင္အဖြဲ႕ေတြ လႊတ္လိုက္သလို စိတ္ေပါ့ပါးလန္းဆန္း သြားပါေတာ့တယ္။
အဲ့ဒီလိုနဲ႔ ဒကာႀကီးဟာ ႏွစ္ (၃၀)လံုးလံုး “သင့္မိသားစုတာ၀န္ သင့္တာ၀န္”ဆိုတဲ့အတုိင္း စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမွာ ႐ိုး႐ိုးသားသား ႀကိဳးႀကိဳးစားစားရွာေဖြခဲ့ရတဲ့ သူ႔ေနာက္ေၾကာင္းကို ျပန္စဥ္းစားရင္း ဒီေန႔မွစ ငါလြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ စိတ္ခ်မ္းသာသလို ငါ့စိတ္နဲ႔ငါ့ကိုယ္ေနေတာ့မယ္။ မိမိဟာ ႏွစ္ (၃၀)လံုးလံုး သားေရးသမီးေရး၊ စီးပြားေရးေတြမွာပဲ နစ္ျမွဳပ္ခဲ့ရတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ယခုေခတ္ရဲ႕အေျခအေန ဘယ္လိုတိုးတက္ေျပာင္းလဲေနမွန္းေတာင္ မသိခဲ့ရဘူး။ ယခုမွ အျပင္ေလာကကို လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ၾကည့္ခြင့္ရေတာ့တယ္။ သားသမီး၊ ဇနီးမယားအတြက္လည္း ေနမႈ၊ ထုိင္မႈ၊ စီးပြားေရးမပူရေတာ့ဘူး။ သားသမီးေတြလည္း ကိုယ္စိကုိယ္စီ မိမတို႔ရဲ႕ စီးပြားေရးကို ထိန္းသိမ္းႏုိင္သြားၾကၿပီဆိုၿပီး ေမာ္ဒယ္လ္ဘြိဳင္းလုပ္ေတာ့တာေပါ့။ ေမာ္ဒယ္လ္ဘြိဳင္းဆိုေတာ့ သိတယ္မဟုတ္လား။ ေမာ္ဒယ္လ္ဂဲလ္ေလးေတြေရာက္လာေတာ့တာေပါ့။ သူဟာ တစ္ခုေတာ့ရွိတယ္ ခ်ီးက်ဴးစရာေကာင္းတာက အေပ်ာ္အပါးကိစၥအတြက္ သားသမီး ဇနီးမယားဆီက ေငြကို လံုး၀ယူသံုးျခင္းမရွိပါဘူး။ သူရွာလို႔ရတဲ့ သူ႔ကိုယ္ပိုင္ေငြကိုပဲ သံုးပါတယ္။ ဒါသာ သူရဲ႕သံမဏိစည္းကမ္းပါပဲ။ ဒီလိုနဲ႔သူဟာ အစြမ္းကုန္လြတ္လပ္မႈေတြ ယလိုက္ေလေတာ့ ဒကာမႀကီးနဲ႔အရင္ဆံုး ျပႆနာျဖစ္ပါေလေရာ၊ သိတယ္မဟုတ္လား ဒီလိုမ်ဳိးက်ေတာ့ ဘယ္သူက ခြင့္လႊတ္ႏုိင္မလဲ။
ေနာက္ေတာ့ သားသမီးေတြကလည္း အေဖကို၀ိုင္းၿပီးေတာ့ အျပစ္ေျပာၾကတယ္။ ဘယ္လိုမွေျပာလို႔မရတဲ့အဆံုး သားသမီးေတြဟာ ဖေအကို အေဖလို႔ေတာင္မေခၚခ်င္ၾကေတာ့ဘူး။ သူတို႔ဆိုင္လာလို႔ရွိရင္လဲ ႐ိုင္း႐ိုင္းစိုင္းစိုင္းဆက္ဆံၾကတယ္။ သားသမီးေတြဟာ သူေကြ်းခဲ့တဲ့ ထမင္းစားၿပီး သူသင္ေပးခဲ့တဲ့ ပညာနဲ႔ သူ႔အရိပ္မွာနားခို သူ႔ေက်းဇူးကိုမေထာက္ ေက်းဇူးကန္းတဲ့စကားေတြျဖင့္ မိဘကိုေစာ္ကားျပစ္မွားခဲ့ၾကပါေတာ့တယ္။ ျဖစ္သင့္ပါသလား? သူ႔ဘက္ကၾကည့္ရင္ေတာ့ လြတ္လပ္စြာ မေနရေတာ့ဘူးလား။ ဒါေၾကာင့္ ပထမပိုင္းကေျပာခဲ့တယ္။ မိဘေတြရဲ႕ အေနအထိုင္ အလုပ္အကိုင္ အေျပာအဆိုေတြဟာ ေနရာတုိင္း အခ်ိန္တုိင္း မွန္ခ်င္မွ မွန္ပါလိမ့္မယ္။
တကယ္ေတာ့ သားသမီးဆိုတာ မိဘကေမြးလို႔ လူျဖစ္လာတာပါ။ မိဘမေကာင္းတာ မၾကည့္ပါနဲ႔။ ကိုယ္မေကာင္းျဖစ္မွာကိုပဲ ဂ႐ုစိုက္ပါ။ မိဘက အျပစ္ေျပာတာကို မၾကည့္ပါနဲ႔။ ကိုယ္ကျပန္ အျပစ္မေျပာမိေအာင္ သတိထားပါ။ မိဘႏွင့္သားသမီး ျပႆနာျဖစ္ၾကတယ္ဆို ႏွစ္ဦးစလံုးေၾကာင့္ျဖစ္တာေတာ့ မွန္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သားသမီးကပဲ မိမိရဲ႕စိတ္ကို အရင္စျပင္လုိက္ပါ။ လူဆိုတာကေတာ့ အမွားမကင္းတတ္ၾကပါဘူး။ အမွားကင္းေအာင္းလုပ္ဖို႔က မလြယ္ပါဘူး။ အမွားနည္းေအာင္လုပ္လို႔ပဲ ရပါမယ္။ ခဲတံမွာ ခဲဖ်က္တပ္ထားတယ္ဆိုတာ လူတုိင္း အမွားမကင္းတတ္ၾကလြန္းလို႔ပါ။ အမွားမကင္းတတ္ၾကလြန္းလို႔လဲ ခဲတံမွာ ခဲဖ်က္တပ္ထားရျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ အမွားဆိုတာက ေဘးကၾကည့္တဲ့လူပဲ ျမင္ႏုိင္တာပါ။ သားသမီးမ်ားအေနနဲ႔ ငါေတာ့ ေကာင္းတာလုပ္တာပဲ ေကာင္းေအာင္ေျပာတာပဲ ေကာင္းတာျဖစ္ေစခ်င္တာပဲဆိုၿပီး ကိုယ့္ကိုကိုယ္ မမွားႏုိင္ဘူးလို႔ေတာ့ တရားေသေျပာလို႔ မရႏိုင္ပါဘူး။ မိဘနဲ႔ပတ္သက္လာရင္ ကိုယ္ပဲ ငရဲႀကီးတာ ကိုယ္ကအ႐ံႈးဘက္ကခ်ည္းပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ သားသမီးမ်ားအေနနဲ႔ သတိထားဆင္ျခင္းပါ။
ေကြ်းေမြးျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ခဲ့ၾကရတာပါ။ စာေရးသူ ဒီေနရာမွာ အျဖစ္အပ်က္ အေတြ႕အႀကံဳေလးတစ္ခု
ေျပာျပပါဦးမယ္။ စာေရးသူရဲ႕ ပစၥည္းေလးပါ ဒါယကာ ဒါယိကာမ မိသားစု တစ္စုရွိပါတယ္။ ဒကာႀကီးဟာ
အိမ္ေထာင္က်တဲ့ေန႔ကစၿပီး ႐ိုး႐ိုးသားသားႀကိဳးႀကိဳးစားစားျဖင့္ နာရီျပင္တယ္။ နာရီဆုိင္ဖြင့္ခဲ့ပါတယ္။
ဒီစီးပြားေရးလုပ္ငန္းနဲ႔ပဲ နာမည္ေပါက္ေအာင္ျမင္ခဲ့ပါတယ္။ စီးပြားေရးကို ႐ိုးသားစြာ ရွာေဖြရင္း အခ်ိန္ျဖဳန္း ေငြျဖဳန္းအေပ်ာ္အပါးကိစၥမွန္သမွ်ကို ေ၀းစြာေရွာင္ၾကဥ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔သားသမီးေလးေတြထြန္းကား မူႀကိဳအရြယ္၊ မူလတန္းအရြယ္၊ အလယ္တန္းအရြယ္၊ အထက္တန္းအရြယ္၊ ဘြဲရအရြယ္အဆင့္ဆင့္ျဖင့္ မိမိသားသမီးေတြကို လူတန္းေစ့ေနႏုိင္ေအာင္ လူေတာထဲမွာ မ်က္ႏွာမငယ္ရေအာင္ စီးပြားေရးကို ႀကိဳးႀကိဳးစားစား ႐ိုး႐ိုးသားသား ရွာေဖြရင္း သားသမီးေတြကို ပညာအေမြေပးခဲ့ပါတယ္။
ဒီလိုနဲ႔သားသမီးေတြ ႀကီးျပင္းလာ အိမ္ေထာင္ျပဳခ်ိန္၌ မဂၤလာအခမ္းအနားကအစ အဆင့္ျမင့္ဆံုးေတြျဖစ္ေအာင္ ထိမ္းျမားမဂၤလာ လက္ထပ္ေပးခဲ့ပါတယ္။ သားသမီးေတြကို မိမိရဲ႕ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမွာ လက္တြဲေခၚယူၿပီး အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္းပညာ မိမိနည္းတူ တစ္ထပ္တည္း ကြ်မ္းက်င္စြာ လုပ္ကိုင္ႏုိင္ဖို႔အတြက္ သားသမီး (၆) ေယာက္ကို အသက္ေမြး၀မ္းေၾကာင္းပညာ သင္ေပးခဲ့ပါတယ္။ သားသမီး (၆) ေယာက္စလံုး သူ႔နံပါတ္စဥ္အလုိက္ ဘြဲ႕အသီးသီးရရွိသြားၾကၿပီး အသက္ေမြး၀မ္းေၾကာင္းပညာ အဆင့္ဆင့္ သင္ယူၾကနဲ႔ ေနာက္ဆံုးအိမ္ေထာင္က်တဲ့အခါမွာ သူ႔စီးပြား ကိုယ့္စီးပြား အိမ္ဆုိင္ တစ္ေယာက္တစ္လံုးနဲ႔ သားသမီးေတြ စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမွာလည္း မ်က္ႏွာမငယ္ရေအာင္ အသီးသီးထားေပးခဲ့ပါတယ္။
ဒီလိုနဲ႔ ဒကာႀကီးဟာ မိဘ၀တၱရားအတုိင္း သားသမီးေတြကို ပညာအေမြ၊ ဥစၥာအေမြ၊ သီးခ်ိန္တန္သီး၊ ပြင့္ခ်ိန္တန္ပြင့္ဆိုတဲ့အတုိင္း အိမ္ေထာင္ရက္သားေတြခ်ေပး၊ သူလိုခ်င္တဲ့ အေနအထား ေရာက္ရွိၿပီး သားသမီးေတြ စီးပြားေရးတည္ၿငိမ္စြာ လုပ္ႏုိင္သြားၾကၿပီဆိုတဲ့ အခ်ိန္က်မွ စိတ္ေပါ့ပါးလြတ္လပ္သြားပါေတာ့တယ္။ ႏွစ္ (၃၀) လံုးလံုး ေလွာင္ခ်ဳိင့္မိခံထားရတဲ့ ငွက္တစ္ေကာင္ဘ၀မွ ယခုေတာ့ျဖင့္ အေႏွာင္အဖြဲ႕ေတြ လႊတ္လိုက္သလို စိတ္ေပါ့ပါးလန္းဆန္း သြားပါေတာ့တယ္။
အဲ့ဒီလိုနဲ႔ ဒကာႀကီးဟာ ႏွစ္ (၃၀)လံုးလံုး “သင့္မိသားစုတာ၀န္ သင့္တာ၀န္”ဆိုတဲ့အတုိင္း စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမွာ ႐ိုး႐ိုးသားသား ႀကိဳးႀကိဳးစားစားရွာေဖြခဲ့ရတဲ့ သူ႔ေနာက္ေၾကာင္းကို ျပန္စဥ္းစားရင္း ဒီေန႔မွစ ငါလြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ စိတ္ခ်မ္းသာသလို ငါ့စိတ္နဲ႔ငါ့ကိုယ္ေနေတာ့မယ္။ မိမိဟာ ႏွစ္ (၃၀)လံုးလံုး သားေရးသမီးေရး၊ စီးပြားေရးေတြမွာပဲ နစ္ျမွဳပ္ခဲ့ရတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ယခုေခတ္ရဲ႕အေျခအေန ဘယ္လိုတိုးတက္ေျပာင္းလဲေနမွန္းေတာင္ မသိခဲ့ရဘူး။ ယခုမွ အျပင္ေလာကကို လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ၾကည့္ခြင့္ရေတာ့တယ္။ သားသမီး၊ ဇနီးမယားအတြက္လည္း ေနမႈ၊ ထုိင္မႈ၊ စီးပြားေရးမပူရေတာ့ဘူး။ သားသမီးေတြလည္း ကိုယ္စိကုိယ္စီ မိမတို႔ရဲ႕ စီးပြားေရးကို ထိန္းသိမ္းႏုိင္သြားၾကၿပီဆိုၿပီး ေမာ္ဒယ္လ္ဘြိဳင္းလုပ္ေတာ့တာေပါ့။ ေမာ္ဒယ္လ္ဘြိဳင္းဆိုေတာ့ သိတယ္မဟုတ္လား။ ေမာ္ဒယ္လ္ဂဲလ္ေလးေတြေရာက္လာေတာ့တာေပါ့။ သူဟာ တစ္ခုေတာ့ရွိတယ္ ခ်ီးက်ဴးစရာေကာင္းတာက အေပ်ာ္အပါးကိစၥအတြက္ သားသမီး ဇနီးမယားဆီက ေငြကို လံုး၀ယူသံုးျခင္းမရွိပါဘူး။ သူရွာလို႔ရတဲ့ သူ႔ကိုယ္ပိုင္ေငြကိုပဲ သံုးပါတယ္။ ဒါသာ သူရဲ႕သံမဏိစည္းကမ္းပါပဲ။ ဒီလိုနဲ႔သူဟာ အစြမ္းကုန္လြတ္လပ္မႈေတြ ယလိုက္ေလေတာ့ ဒကာမႀကီးနဲ႔အရင္ဆံုး ျပႆနာျဖစ္ပါေလေရာ၊ သိတယ္မဟုတ္လား ဒီလိုမ်ဳိးက်ေတာ့ ဘယ္သူက ခြင့္လႊတ္ႏုိင္မလဲ။
ေနာက္ေတာ့ သားသမီးေတြကလည္း အေဖကို၀ိုင္းၿပီးေတာ့ အျပစ္ေျပာၾကတယ္။ ဘယ္လိုမွေျပာလို႔မရတဲ့အဆံုး သားသမီးေတြဟာ ဖေအကို အေဖလို႔ေတာင္မေခၚခ်င္ၾကေတာ့ဘူး။ သူတို႔ဆိုင္လာလို႔ရွိရင္လဲ ႐ိုင္း႐ိုင္းစိုင္းစိုင္းဆက္ဆံၾကတယ္။ သားသမီးေတြဟာ သူေကြ်းခဲ့တဲ့ ထမင္းစားၿပီး သူသင္ေပးခဲ့တဲ့ ပညာနဲ႔ သူ႔အရိပ္မွာနားခို သူ႔ေက်းဇူးကိုမေထာက္ ေက်းဇူးကန္းတဲ့စကားေတြျဖင့္ မိဘကိုေစာ္ကားျပစ္မွားခဲ့ၾကပါေတာ့တယ္။ ျဖစ္သင့္ပါသလား? သူ႔ဘက္ကၾကည့္ရင္ေတာ့ လြတ္လပ္စြာ မေနရေတာ့ဘူးလား။ ဒါေၾကာင့္ ပထမပိုင္းကေျပာခဲ့တယ္။ မိဘေတြရဲ႕ အေနအထိုင္ အလုပ္အကိုင္ အေျပာအဆိုေတြဟာ ေနရာတုိင္း အခ်ိန္တုိင္း မွန္ခ်င္မွ မွန္ပါလိမ့္မယ္။
တကယ္ေတာ့ သားသမီးဆိုတာ မိဘကေမြးလို႔ လူျဖစ္လာတာပါ။ မိဘမေကာင္းတာ မၾကည့္ပါနဲ႔။ ကိုယ္မေကာင္းျဖစ္မွာကိုပဲ ဂ႐ုစိုက္ပါ။ မိဘက အျပစ္ေျပာတာကို မၾကည့္ပါနဲ႔။ ကိုယ္ကျပန္ အျပစ္မေျပာမိေအာင္ သတိထားပါ။ မိဘႏွင့္သားသမီး ျပႆနာျဖစ္ၾကတယ္ဆို ႏွစ္ဦးစလံုးေၾကာင့္ျဖစ္တာေတာ့ မွန္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သားသမီးကပဲ မိမိရဲ႕စိတ္ကို အရင္စျပင္လုိက္ပါ။ လူဆိုတာကေတာ့ အမွားမကင္းတတ္ၾကပါဘူး။ အမွားကင္းေအာင္းလုပ္ဖို႔က မလြယ္ပါဘူး။ အမွားနည္းေအာင္လုပ္လို႔ပဲ ရပါမယ္။ ခဲတံမွာ ခဲဖ်က္တပ္ထားတယ္ဆိုတာ လူတုိင္း အမွားမကင္းတတ္ၾကလြန္းလို႔ပါ။ အမွားမကင္းတတ္ၾကလြန္းလို႔လဲ ခဲတံမွာ ခဲဖ်က္တပ္ထားရျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ အမွားဆိုတာက ေဘးကၾကည့္တဲ့လူပဲ ျမင္ႏုိင္တာပါ။ သားသမီးမ်ားအေနနဲ႔ ငါေတာ့ ေကာင္းတာလုပ္တာပဲ ေကာင္းေအာင္ေျပာတာပဲ ေကာင္းတာျဖစ္ေစခ်င္တာပဲဆိုၿပီး ကိုယ့္ကိုကိုယ္ မမွားႏုိင္ဘူးလို႔ေတာ့ တရားေသေျပာလို႔ မရႏိုင္ပါဘူး။ မိဘနဲ႔ပတ္သက္လာရင္ ကိုယ္ပဲ ငရဲႀကီးတာ ကိုယ္ကအ႐ံႈးဘက္ကခ်ည္းပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ သားသမီးမ်ားအေနနဲ႔ သတိထားဆင္ျခင္းပါ။
မွတ္ခ်က္
ေတာင္တြင္းအရွင္႑ဒၶိပါလ
အညတရဘိကၡဳ၏
သားသမီးႏွင့္မိဘၿငိမ္းခ်မ္းေရး (သားသမီးႏွင့္မိဘ တကယ့္ျဖစ္ရပ္မွန္မ်ား) စာအုပ္မွ ကူးယူ၍ မဖတ္ရေသးေသာ သူငယ္ခ်င္းမ်ားအတြက္ ရည္ရြယ္ၿပီး စာစီ႐ိုက္ကူးေပးထားျခင္းျဖစ္ပါသည္။
ေတာင္တြင္းအရွင္႑ဒၶိပါလ
အညတရဘိကၡဳ၏
သားသမီးႏွင့္မိဘၿငိမ္းခ်မ္းေရး (သားသမီးႏွင့္မိဘ တကယ့္ျဖစ္ရပ္မွန္မ်ား) စာအုပ္မွ ကူးယူ၍ မဖတ္ရေသးေသာ သူငယ္ခ်င္းမ်ားအတြက္ ရည္ရြယ္ၿပီး စာစီ႐ိုက္ကူးေပးထားျခင္းျဖစ္ပါသည္။
No comments:
Post a Comment