ကံ ေျမာက္ျခင္း မေျမာက္ျခင္းႏွင့္ ကံ ျပတ္ျခင္း

ကံ၊ ကံ၏အက်ိဳးႏွင့္ ပတ္သက္၍ ေဆြးေႏြးၾက သံုးသပ္ၾကၿပီးသည့္ေနာက္ ကံေျမာက္၏ မေျမာက္၏ဆိုသည္ကို သိဖို႕ရန္ လိုအပ္ လာျပန္သည္။ ကုသိုလ္ပဲျဖစ္ေစ အကုသိုလ္ပဲျဖစ္ေစ လုပ္တိုင္း လုပ္တိုင္း ေအာက္ပါအခ်က္ ၃ ခ်က္ နဲ႕ တိုင္းတာ ၾကည့္သင့္သည္-
၁) ေစ့ေဆာ္မႈ ေစတနာပါ မပါ။ တနည္းဆိုလွ်င္ အထေျမာက္ေစလိုေသာ ရည္ရြယ္ခ်က္ ရွိျခင္း မရွိျခင္း။
ေစတနာ ထက္သန္ျခင္း၊ မထက္သန္ျခင္း။
၂) ကံကံ၏အက်ိဳးကို ယံုၾကည္တဲ့ ၪာဏ္ ယွဥ္ မယွဥ္။
၃) သီလသမာဓိပညာ ဘုန္းကံႀကီးတဲ့သူကို ရည္စူးမိျခင္း ရွိ မရွိ။
ဤ ၃ ခ်က္ အားေကာင္းမႈ မေကာင္းမႈအေပၚမူတည္၍ ကံ အက်ိဳးေပး အနည္းအမ်ား ကြာပါသည္။ တစ္ခုတည္းကို ေရႊးထုတ္ျပရလွ်င္ ေစတနာသည္သာ အခရာက်ေနပါသည္။ သိလ်က္ျပဳျခင္း မသိ၍ျပဳျခင္းအပိုင္းတြင္ ဒိဌိနဲ႕ ယွဥ္လ်က္ အေကာင္းအဆိုးမသိျခင္းႏွင့္ ဒိဌိကင္းေသာ္လည္း မရည္ရြယ္ပဲ မသိ၍လုပ္မိျခင္းတို႕ရွိသည္။ ဒိဌိမကြာေသးသူမွာ အမွားကို အမွန္ထင္ၿပီးလုပ္ေသာေၾကာင့္ လုပ္မိသမွ် စိတ္အားထက္ထက္သန္သန္ လုပ္မိေသာေၾကာင့္ အျပစ္္ပို ျဖစ္ေနတတ္သည္။ ဒိဌိကင္းေသာသူမ်ားမွာ မလုပ္ခင္မွာပင္ အမွားအမွန္ဆန္းစစ္ေလ့ရွိသျဖင့္ အမွားမွန္းသိသိျဖင့္ ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိရွိ ဘယ္ေသာအခါမွ် မလုပ္ၾကပါ။
တခါတရံ အျပစ္သင့္ႏိုင္ေသာ ကိစၥေတြ လုပ္မိတဲ့အခါ အျပစ္မျဖစ္ဘူးလားေမးလွ်င္ ျဖစ္ေစလိုတဲ့ ေစတနာ မပါလို႕ ကံမေျမာက္ပါဟု ယံုၾကည္ပါသည္။
ေၾကာင့္ၾကမစိုက္ပဲ မရည္ရြယ္ပဲ လုပ္မိသည့္အလုပ္မ်ားကို ဥပမာျပရလွ်င္ လမ္းသြားရင္း ပိုးေကာင္းေလးမ်ား၊ ပုရြက္ဆိတ္ေလးမ်ား တက္နင္းသည့္ ကိစၥမ်ိဳးကို ဆိုလိုပါသည္။ တက္နင္းရင္ ေသမည္ကိုသိသည္။ ေသလည္း မတတ္ႏိုင္၊ တက္နင္းမည္ဆိုလွ်င္ ေသေစလိုေသာ ေစတနာပါ ပါသည္။ ကံေျမာက္ပါသည္။ မျမင္မိပဲ တက္နင္းမိသည္။ ေသေစလိုေသာ ေစတနာမပါ၍ ကံမေျမာက္ပါ။ မ်က္စိေကာင္းလ်က္ ၾကည့္လွ်င္ ျမင္ႏိုင္ပါလ်က္ “ ငါေတာ့ မၾကည့္ပဲေလ်ာက္ၿပီ။ ေရွ႕ကျဖတ္မလာနဲ႕။ တက္နင္းမိရင္ မေတာ္တဆပဲ” ဟူ၍ ေလွ်ာက္ေသာ္ မရည္ရြယ္ေသာ္လည္း ေသေစလိုတဲ့ ေစတနာ မကင္းပါ။ တဖန္ အကုသိုလ္ျဖစ္မည္ဆိုး၍ တကူးတကေအာက္ၾကည့္ၿပီး တလွမ္းခ်င္းသြားေနလွ်င္လည္း ခရီးကမတြင္ေခ်။ ထိုသို႕ အစြန္းမေရာက္ပဲ အမႈမဲ့ အမွတ္မဲ့လည္း မသြား။ ေတြ႕မိရင္ တက္မနင္းမိေအာင္ ေရွာင္မည္ဆိုသူမ်ားတြင္ ေသေစလိုေသာ ဆႏၵ နဂိုကတည္းက မပါပါ။ အကယ္၍ နင္းမိလွ်င္လည္း ေသေစလိုတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ တက္နင္းေနျခင္းမဟုတ္သျဖင့္ ေစတနာ မပါေသာေၾကာင့္ ကံမေျမာက္ပါ။ ထိုအတူ ကားေမာင္းေနရင္း ေခြးက လမ္းေပၚျဖတ္လာျခင္းမ်ိဳးတြင္ ေသေစလိုတဲ့ဆႏၵ မရွိသျဖင့္ ႀကိဳးစားဘရိတ္အုပ္ေသာ္လည္း မလြတ္ပဲ တိုက္မိ၍ ေခြးေသခဲ့လွ်င္ ပါနာတိပါတ မေျမာက္ဘူးဟု နားလည္ပါသည္။ ဤေနရာမွာ ေခြးေသေသာကိစၥကို ဥေပကၡာသေဘာ ထားရမည္။ သတၱ၀ါမွန္သမွ် ကံသာလွ်င္ ကိုယ္ပိုင္ဥစၥာ ရွိသည္ မဟုတ္ပါလား။ ထိုသို႕မဟုတ္ပဲ “ေတာ္ေတာ္ဆိုးတဲ့ေခြး အတင္းျဖတ္တယ္၊ ေသတာပဲေအးတယ္” ဆိုလွ်င္ျဖင့္ ပုဗၺၸနဲ႕ မုၪၥ မွာ မေျမာက္ပဲ အပရေစတနာက ကံေျမာက္ေနမည္။
အခ်ိဳ႕ကိစၥမ်ားက်ေတာ့ တကူးတက ရည္ရြယ္ၿပီး အားစိုက္မလုပ္လွ်င္ အထမေျမာက္ေသာ ကိစၥရပ္မ်ားရွိပါသည္။ ထို ကိစၥေတြမ်ားတြင္ ေစ့ေဆာ္မႈ ေစတနာပါမွ အထေျမာက္ပါသည္။ ဥပမာ…အရက္မူးေနစဥ္ တဖက္လူအေပၚ ေျခလြန္လက္လြန္ လုပ္မိေသာ လူအခ်ိဳ႕သည္ အမူးေျပေသာ္အခါ “ကႊ်န္ေတာ္ ဘာလုပ္လိုက္မွန္းမသိဘူး၊ အရက္ေသာက္ထားေတာ့ ေသြးဆူၿပီး လုပ္လိုက္မိတာပါ၊ စိတ္မေကာင္းပါဘူး၊ ျဖစ္ေစလိုတဲ့ ေစတနာ မပါပါဘူး” ဟုေျပာလည္း ကံကျဖင့္ ၿပီးေျမာက္သြားပါၿပီ။ ျဖစ္ေနတဲ့အခ်ိန္တြင္ က်ဳးလြန္းသည့္ ကာယကံအမႈသည္ ေဒါသစိတ္နဲ႕အတူ ေစတနာေစတသိတ္မပါပဲ မၿပီးပါ။ မိမိကိုယ္မိမိသာ လွည့္စားလို႕ရမည္။ ကမၼနိယာမဟူေသာ သဘာ၀တရားက ခြင့္လြတ္မည္ မဟုတ္။ အရိပ္လို လိုက္မည္ မုခ်ျဖစ္ပါသည္။ ေစတနာအနည္း အမ်ားလိုက္လို႕ ကံအက်ိဳးေပး အနည္းအမ်ားသာ ကြာႏိုင္ပါသည္။
ကာမသုကိစၥမ်ိဳးတြင္ ပိုးေကာင္းေလးေတြ တက္နင္းသလို အမွတ္တမဲ့ မေတာ္တဆ ကာမဆက္ဆံမႈဟု ေျပာမရေတာ့ပါ။ ထိုကိစၥမ်ိဳးသည္ အားထုတ္မႈ မပါပဲ ျဖစ္သည့္ကိစၥ မဟုတ္ပါ။ မျပဳခင္ ျပဳဆဲမွာပါ ေစတနာဦးေဆာင္ေသာ ကံအမႈ မဟုတ္ပါလား။ တဖက္က ကာမပိုင္ရွိျဖစ္ေနသည္ကို ကိုယ္သိသည္ျဖစ္ေစ မသိသည္ျဖစ္ေစ ကံေျမာက္သြားပါၿပီ။ ထို႕ေၾကာင့္ ကာမသု မိစၧာစာရကံသည္ ႏွစ္ဦး သေဘာတူတူ မတူတူ ကံမျပဳခင္၌ အကုသိုလ္ျဖစ္ႏိုင္သည္ မျဖစ္ႏိုင္သည္ကို မိမိဘာသာ ဦးစြာ သိေအာင္လုပ္သင့္ပါသည္။ ကာမပိုင္ရွိတာ သိသြားလွ်င္ျဖင့္ အကုသိုလ္ ျဖစ္ေတာ့မည္။ မသိလွ်င္ လြတ္သည္ဟု ယူဆထားသူမ်ားကို ကမၼသတၱိက အျပစ္မွ ကင္းလြတ္ခြင့္ ျပဳလိမ့္မည္မဟုတ္။
ခိုးျခင္းအမႈလည္း တူတူပင္။ ကံမျပဳခင္ ျပဳဆဲ ျပဳၿပီး ေစတနာ ဗ်ာပါရမ်ားေသာ အမႈကိစၥျဖစ္ပါသည္။ ေဘးလူက ကိုယ္မသိေအာင္ ကိုယ့္အိတ္ထဲ လာထည့္လွ်င္ေတာ့ ယူလိုတဲ့ ေစတနာမပါ၍ ခိုးျခင္း မမည္ေသာ္လည္း ကိုယ္တိုင္သိသြားၿပီး ဆက္လက္ခံထားရင္ ခိုးျခင္းေျမာက္ပါၿပီ။ လမ္းေပၚမွ ေကာက္ရေသာ ပစၥည္းျဖစ္လို႕ ယူမိလွ်င္ ပိုင္ရွင္ စြန္႕ပစ္ထားေသာ ပစၥည္း မဟုတ္ပါက ပိုင္ရွင္ မေပးေသာ ပစၥည္း ျဖစ္ေနပါၿပီ။ အခ်ိဳ႕က “ေရအဆံုးကုန္းတ၀က္” ဟု ေျပာေလ့ရွိသည္။ လိုခ်င္လို႕ ေျပာျခင္းသာ ျဖစ္လိမ့္မည္။ ဥပေဒရႈေထာင့္က ၾကည့္လွ်င္ပင္္ တိုင္းျပည္၏ ေရျပင္ေျမျပင္ေ၀ဟင္ရွိ ပိုင္ရွင္ မရွိေသာ အရာအားလံုး ႏိုင္ငံပိုင္ ျပည္သူပိုင္ ပစၥည္းျဖစ္သည္ဟု ဆိုထားပါသည္။ မိမိသေဘာျဖင့္ ယူမိလွ်င္ ခိုးမႈေျမာက္ပါသည္။
သဘာ၀တရား၏ နိယာမျဖစ္စဥ္မ်ားသည္ လူညီလွ်င္ ဤကို ကႊ်ဲဖတ္ရေကာင္းေသာကိစၥမ်ား မဟုတ္ပါ။ မည္သူ႕ကိုသာေစ မည္သူ႕ကိုနာေစဆိုတာမ်ိဳးလည္း မရွိပါ။ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မို႕လို႕ အျပစ္နည္းလိမ့္မည္ဟုလည္း ကင္းလြတ္ခြင့္ မရွိပါ။ ပရမတ္နယ္တြင္ အမ်ားလက္ခံထားေသာ ပုဂၢိဳလ္ သတၱ၀ါရယ္လို႕ မရွိပါ။ စိတ္ေစတသိတ္ရုပ္ဆိုတဲ့ ပရမတ္တရားေတြ အေၾကာင္းစံုလို႕ ေပါင္းစံုျဖစ္လာၾကၿပီး မျမဲတဲ့သေဘာတရားကို မလြန္ဆန္ႏိုင္လို႕ ပ်က္စီးသြားၾကတဲ့သေဘာသာရွိသည္ မဟုတ္ပါလား။ ျဖစ္ခ်င္သလို ဗရမ္းပတာ ျဖစ္ေနျခင္းမ်ိဳးလည္း မဟုတ္။ ျဖစ္စဥ္အားလံုးတို႕ မည္သည့္အေၾကာင္းေၾကာင့္ ျဖစ္သည္ကို တိတိက်က် မိမိမသိလွ်င္သာရွိမည္္။ အက်ိဳးတရားတစ္ခုေပၚလာတိုင္း တိက်တဲ့ အေၾကာင္းတရားမ်ား ရွိႏွင့္ေနပါသည္။ အနတၱသေဘာနဲ႕ သံသရာတစ္ေလ်ာက္ စီးေမ်ာေနေသာ ခႏၶာ ၅ ပါး အစုအေ၀းတို႕သာ ရွိပါသည္။ ထိုခႏၶာ ၅ ပါးတို႕၏ စကၠန္႕မလတ္ အသစ္အေဟာင္း ေျပာင္းလဲေနေသာျဖစ္စဥ္ကို ခ်ိတ္ဆက္ေပးေနသူမွာ ကမၼသတၱိ ျဖစ္ပါသည္။ ထိုကမၼသတၱိ မျပတ္ရွိေနသေရႊ႕ ရုပ္နာမ္အသစ္တို႕ မျပတ္ျဖစ္ေနရျပန္သည္။ ေပၚလာသမွ် ရုပ္နာမ္ကို အဟုတ္မွန္ခြစီးၿပီး ကမၼသတၱိမ်ားျဖစ္ေအာင္ လုပ္ႀကံဖန္တီးေနသူကေတာ့ အ၀ိဇၹာဟူေသာ မ်က္လွည့္ဆရာျဖစ္ပါသည္။ သို႕ေသာ္ အ၀ိဇၹာသည္ သူတစ္ဦးထဲ ထင္တိုင္းႀကဲလို႕ မရ။ အေမွာင္ရွိလွ်င္ အလင္းရွိသလို အ၀ိဇၹာ၏ျပိဳင္ဘက္ ပညာဆိုတာ ရွိလာျပန္သည္။ အ၀ိဇၹာသည္ သံသရာအတြင္းမွ မထြက္ႏိုင္ေအာင္ ကံသတၱိကို ဆက္ေပးသလို ပညာသည္ သံသရာအျပင္ေရာက္ေအာင္ ကံသတၱိကို ျဖတ္ေပးသည္။
ျဖတ္ပံုျဖတ္နည္းမွာ အစပထမတြင္ အ၀ိဇၹာေနရာတြင္ ပညာအစားထိုးဖို႕ ႀကိဳးစားရမည္။ အ၀ိဇၹာဦးေဆာင္ခြင့္ရလွ်င္ အမဲကံ၊ အျဖဴကံ၊ အျဖဴအမဲေရာေနေသာကံ ၃ မ်ိဳးလံုး ျဖစ္ေစသည္။ ပညာကဦးေဆာင္လွ်င္ အျဖဴကံမ်ားသာ ျဖစ္ခြင့္ရသည္။ အျဖဴကံမ်ားမွ ေပါက္ဖြားလာေသာ အမ်ိဳးျမတ္ေသာ ရုပ္နာမ္မ်ားေပါက္ဖြားလာသည္။ ထိုရုပ္နာမ္မ်ိဳးမွသာ အားႀကီးေသာပညာျဖစ္ခြင့္ရသည္။ ေပၚလာသမွ် ရုပ္နာမ္တိုင္းကိုပညာဦးေဆာင္ဖို႕ရန္ အ၀ိဇၹာကို ေမာင္းထုတ္ဖို႕ရန္ ပညာအားႀကီးဖို႕လိုသည္။ သို႕မွသာ အျဖဴကံမ်ား တေျဖေျဖတိုးလာမည္။ အမဲကံမ်ားနည္းနည္းလာမည္။ အ၀ိဇၹာလည္းေနရာမရေတာ့။ တခ်ိန္တြင္ ပညာအထြတ္အထိပ္ ေရာက္ေသာအခါ အျဖဴကံလည္းမျဖစ္၊ အမဲကံလည္းမျဖစ္ေတာ့။ ထိုအျဖဴအမဲကံမ်ား မျဖစ္ေတာ့ျခင္းသည္ ကံျပတ္ျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ရုပ္နာမ္အသစ္မ်ား မျဖစ္ေပၚေတာ့ေခ်။ ဤသို႕ ရုပ္နမ္အသစ္မ်ား ျဖစ္ေပၚခြင့္မရေသာေၾကာင့္ အတိတ္ဘ၀ေပါင္းမ်ားစြာက ျဖဴကံ၊ မဲကံ၊ ျဖဴမဲေရာကံမ်ားလည္း အပင္ေပါက္ခြင့္မရေသာ မ်ဳိးေစ့မ်ားဘ၀ေရာက္သြားရေတာ့သည္။ အျဖဴကံဆိုသည္မွာ ကုသိုလ္ကံ ႏွင့္ အမဲကံဆိုသည္မွာ အကုသိုလ္ကံတို႕ ျဖစ္ၾကသည္။
အႏွစ္ခ်ဳပ္အားျဖင့္ အျဖဴကံ အမဲကံဆိုသည္ကို ပိုင္းျခားသိဖို႕လိုပါသည္။ သိလွ်င္ အမဲကံ ျဖစ္ခြင့္မျပဳေအာင္ ပညာဦးစီးရမည္။ အျဖဴကံမ်ားေၾကာင့္ ျမင့္ျမတ္ေသာ ရုပ္နာမ္အသစ္မ်ား ျဖစ္ခြင့္ရမည္။ တေျဖးေျဖးတိုး၍ အ၀ိဇၹာေနရာတြင္ ပညာအစားထိုးလာမည္။ အ၀ိဇၹာတို႕လံုး၀ကင္းစင္ၿပီး ပညာအထိဋ္အထိပ္ေရာက္လာေသာအခါ အျဖဴအမဲကံမ်ား မျဖစ္ေပၚလာေတာ့ေခ်။ ထိုအေျခအေနသို႕ ေရာက္ရွိလာလွ်င္ သက္ရွိေလာက အပါအ၀င္ ေလာက ၃ ပါး၌္ ျမင့္ျမတ္ေသာ ဘုန္းကံႀကီးေသာ ဘ၀အေျခအေနတရပ္ကို ေရာက္ရွိလာျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ေနာက္ဆံုး ရုပ္နာမ္ခႏၶာဇာတ္သိမ္းၿပီး ဤေလာက ၃ ပါးသို႕ ဘယ္ေသာအခါမွ ျပန္မလာေသာ ႏုတ္ဆက္ျခင္းျဖင့္ အၿပီးအပိုင္ ႏုတ္ဆက္ထြက္ခြါသြားမည္ ျဖစ္ပါသည္။
ခ်မ္းသာစစ္နဲ႕ ျပည့္စံုၾကပါေစ။
(မွတ္ခ်က္)http://pyayzaw.phpnet.us မွမွ်ေဝတင္ၿပလိုက္ပါသည္